De zestienjarige Ierse Jamie Harrington voorkwam dat een voor hem onbekende man zelfmoord pleegde. Hij deelde zijn verhaal op de Facebookpagina ‘Humans of Dublin’ en dat is inmiddels massaal gedeeld en geliket.

Ondanks zijn heldenstatus blijft Jamie bescheiden: Ik was gewoon aardig, dat kost niets, zegt hij tegen Buzzfeed.

Vorig jaar zomer was Jamie op weg naar de supermarkt om wat te drinken voor zichzelf te halen toen hij een verwarde man van midden dertig op de rand van de Ha’Penny Brug in Dublin zag zitten. Het enige dat ik dacht was ‘wow’ en vroeg of het goed met hem ging, vertelt hij.

Hoewel hij ja knikte, vertelde Jamie’s instinct hem iets anders. De tiener ging naast de man zitten en week 45 minuten niet meer van zijn zijde. Jamie wist dat hij de man niet alleen kon laten, maar Jamie moest weg. Ik vroeg aan hem of ik alsjeblieft een ambulance mocht bellen, omdat ik anders niet kon slapen met de gedachte dat hij ergens alleen rond zou zwerven. Dus ik belde, waarna ze hem meenamen naar het St. James Ziekenhuis.

Drie maanden geleden kreeg Jamie een hartverwarmend bericht van de man binnen op zijn telefoon: Hij sms’te me dat zijn vrouw zwanger is en dat ze een jongetje krijgen. Ze gaan hem naar mij vernoemen. Kun je dat geloven?, aldus Jamie. De tiener vervolgt: Hij zei dat op het moment dat ik hem benaderde, hij wilde springen. Die paar woorden van mij hebben hem gered en die hoort hij nog steeds elke dag in zijn hoofd.

Zie hieronder het hele verhaal van Jamie zoals hij het op Facebook plaatste:

I was just on my way to the American sweet shop to buy some Gatorade, when I saw this guy in his 30s sitting on the ledge of the bridge. I just thought, “wow…” I stopped and asked him if he was okay, but I knew from the look in his eyes he wasn’t, and he didn’t say anything either, but I saw tears coming from his eyes. I pleaded with him for a while to come down and sit on the steps, and eventually he did. We sat on the sidewalk on the south side of the Liffey and talked for about 45 minutes, about what was happening to him, why was he feeling that way… I couldn’t leave him there alone, but I had to go, so I was going to ring an ambulance. I told him they could help him feel better. But he was like “please, please don’t call them, I’m fine, I just want to walk around for a while, I’m gonna be okay!” I told him to please let me ring an ambulance, that I wouldn’t sleep knowing he was just walking around alone. So I rang it, and he was taken to St. James Hospital. I got his number so I would know what was going on with him for a good while… And about three months ago, he texted me that his wife is pregnant, they’re having a boy, and they’re naming him after me. Can you believe that? They’re going to name their child after me… He said in that moment that I approached him, he was just about to jump, and those few words saved his life. That they’re still ringing in his head every day. “Are you okay?” I can’t really understand how these few words could save his life, but he told me, “Imagine if nobody ever asked you those words…