Samuel Meixueiro is een man die bijna niets meer heeft. Hij slaapt vaak in de open lucht omdat hij elke dag weer een flink stuk naar zijn werk moet lopen. Hij heeft weinig tot geen geld meer, en slaapt vaak in een lokale kerk. Elke dag weer wordt hij wakker waarna hij vijf tot zes uur loopt tot hij op zijn werk is. Geen gemakkelijke opgave, maar Samuel doet het toch – en dan niet één keer per week, maar welke werkdag.
Onlangs was Samuel in een park toen iemand anders – een vreemde – de politie belde. De beller vond namelijk dat Samuel er “verdacht” uitzag. De dienstdoende agent, Zach Stamper, kwam langs en knoopte een gesprek aan met de arme, maar hardwerkende man.
Toen ontdekte Zach dat Samuel elke dag dus vijf – zes uur naar zijn werk wandelt… en dakloos is. De agent had medelijden en vroeg Samuel of hij hem naar zijn werk kon brengen. Ja, graag, antwoordde Samuel. En dus stapten de twee mannen in de politieauto. Samuel werd afgezet op zijn werk.
Nadien liet het verhaal van Samuel agent Zach niet los. Hoe meer hij erover nadacht, hoe meer hij Samuel respecteerde. Daarom besloot hij om de harde werker een handje te helpen.
Hoe? Door een fiets voor hem te kopen zodat zijn reistijd vele malen korter zou worden. Ook kocht Zach een grote tas voor Samuel waar hij zijn spullen voortaan in kan doen.
Samuel vertelt hoe hij reageerde toen de agent korte tijd later terugkwam en hem de cadeau’s gaf:
“Ik huilde. Ik kon het niet geloven. Ik heb het zo moeilijk, elke soort van hulp is echt een zegening. Dank je.”
De twee mannen hebben telefoonnummers uitgewisseld en zijn van plan om regelmatig contact met elkaar te hebben. Samuel zegt wat de agent voor hem deed zo belangrijk voor hem is omdat het bewijs dat er iemand is die in hem gelooft… en die ervan overtuigd is dat hij zijn leven weer op de rails kan krijgen. En soms is dat alles wat je nodig hebt als je diep in de goot zit.