Als de vis zijn schaapjes op het droge heeft, stopt hij met de gevaarlijke migratie van rivier naar oceaan en weer terug naar de rivier.

Die opmerkelijke ontdekking hebben wetenschappers gedaan. De onderzoekers bestudeerden Salvelinus malma malma, een vis die in rivieren in het zuidwesten van Alaska woont. In de zomermaanden reist de vis naar de oceaan om zijn buikje vol te eten en flink te groeien. Zo’n reis naar de oceaan is noodzakelijk, maar niet zonder gevaren. Want in de oceanen is niet alleen veel meer voedsel te vinden dan in de rivieren; er zijn ook veel meer roofdieren die wel een visje lusten.

Wetenschappers hebben nu ontdekt dat deze vis op het moment dat deze ongeveer 30 centimeter lang is, met vervroegd pensioen gaat. De vis blijft dan permanent in de rivier en migreert niet meer richting de oceaan. “Voor zover we weten heeft nog niemand ooit een populatie vrij grote vissen gezien die terugkeren naar zoet water en daar vervolgens voor de rest van hun leven blijven,” stelt onderzoeker Morgan Bond.

Kleine vissen trekken aan het begin van de zomer richting de oceaan om daar hun buikjes rond te eten en weer terug te keren naar de rivieren. Dat de reis naar en in de oceaan gevaarlijk is, nemen ze voor lief, omdat ze door deze reis flink kunnen groeien. Vissen die reeds groot zijn, zullen tijdens een reis naar de oceaan niet meer zo sterk groeien, maar lopen wel het risico dat ze een roofdier tegen het lijf lopen. En dus gaan deze grote vissen met pensioen; ze maken de reis naar de oceaan niet langer.

Natuurlijk hebben zelfs grote vissen wel voedsel nodig om in leven te blijven; de opgebouwde vetreserves raken een keer op. Om in leven te kunnen blijven, maken de gepensioneerde vissen handig gebruik van twee gebeurtenissen. Ten eerste van de lage watertemperatuur van de rivier gedurende de winter en lente. De stofwisseling van de vissen gaat in deze seizoenen trager en zo besparen ze energie. Daarnaast is er in de zomer in de rivieren wel wat voedsel te vinden. Rode zalmen leggen dan hun eitjes en die eindigen veelvuldig in de maag van S. malma malma. Kleine S. malma malma kunnen op basis van die eitjes alleen niet voldoende groeien, maar grote exemplaren kunnen het met dit ‘pensioentje’ wel uitzingen.