@GroteMop1983:
zonder internet was WMR er waarschijnlijk niet geweest
toen er nog geen internet was, werden landelijke kranten samengesteld met het nieuws dat -meestal per telex, soms ook meegebracht in vliegtuigen- bij de redactie binnenkwam, kortom het nieuws was meestal binnen 3 dagen bij de lezer....
dingen als WMR bestonden toen niet, simpelweg omdat artikelen en reacties met de hand bij elkaar moesten worden gebracht, en dat veel te veel werk was, dat niemand op WMR zou betalen
toendertijd kon je wel op krantenartikelen reageren, maar als je de brief had geschreven, geadresseerd en gepost, dan duurde het vaak een week of zo voordat je reactie in de krant stond (als hij werd geplaatst), en dan wist niemand meer precies waar het over ging
zo gezien is het geen wonder dat een hobby als 'corresponderen' is uitgestorven....
corresponderen (opoe vertelt) was per brief contact houden met mensen 'in den vreemde' die men (bijna) nooit in het echt zag. was zeer indirect, want brieven naar het buitenland waren ergens tussen 3 dagen en 3 weken onderweg, en als terug werd geschreven (meestal na een week of zo), dan was het antwoord net zo lang onderweg.
in USA en Noordwest-Europa (buiten NL) kwam er 'jaren 90 meer schot in', dankzij 'ViaVia' (een krant waarin je gratis advertenties kon plaatsen, en die ook advertenties doorgaf -voor mensen die correspondentiecontacten zochten- aan zusterbladen in het buitenland) en de fax....
een geschreven brief die je in de fax stopte, was binnen een minuut op de bestemming. na een tijdje ontdekten we dat een A5 briefje dwars in de fax de telefoonrekening minder belastte, en schreven we soms wel 4x per avond heen en weer
internet en chatten was daar een logisch vervolg op, mensen die vroeger correspondeerden, die pikken elkaar er in chatrooms nog steeds uit *hihi*
toen ik emigreerde, heb ik bij mijn moeder een fax neergezet. zij stopt regelmatig een boodschappenlijst 'in de telefoon', en dan bestel ik in Zweden online haar boodschappen