Een ouwe bes die in zee gesleurd wordt is wel een heel erg verlate vruchtafdrijving.

Ach, wat sneu. Akelig om te zien. Vooral met het gehuil van de vrouw op het laatst.
De meneer in het geel stond heel erg te twijfelen. Blijkbaar waren de golven nogal sterk. Ik kan me dat niet voorstellen, waarschijnlijk zou ik zelf zijn mee genomen door zo'n golf omdat ik het onderschat...

Alev: Het is heel makkelijk water te onderschatten. Zoals het filmpje al laat zien is kniediep al voldoen om je in problemen te brengen.
En dan maakt het maar weinig uit of je een grote sterke kerel bent of een iel wijffie.

Kan hier van aannemen dat het toch nog goed is gekomen met die mensen?
Op het einde van het filmpje zie ik ook dat ze gewoon weer aanspoelen, of heb zie ik dat nou helemaal verkeerd?

toch vind ik die woeste zee heel mooi, van een veilige afstand....

Laatste edit 13-02-2016 00:04

@klok: Die laatste regel is ook het enige wat wij weten.
En daar zullen we bij gebrek aan beter maar op vertrouwen.

@botte bijl: Ach, als je eenmaal over je zeeziekte heen bent kan het van nabij óók mooi zijn, hoor

Laatste edit 13-02-2016 00:20

@Emmo: Een oom van mij heeft vroeger op de wilde vaart gezeten. Elke keer weer was hij de eerste paar dagen zeeziek. Ik heb er zelf geen last van maar heb mensen met zeeziekte gezien, is absoluut geen lolletje

Op een boot in Turkije was buiten de bemanning, mijn oudste zoon en ik iedereen zeeziek. Ik heb nog nooit zoveel mensen synchroon zien kotsen!

SamuiAxe: Voor zover mijn beperkte ervaring strekt is het voor iedereen verschillend.
Sommige mensen blijven zeeziek, anderen worden het nooit.
De grootste groep heeft enige tijd last, afhankelijk van de stabiliteit van het schip en de weersomstandigheden en hebben daarna weinig of geen last meer.

Ikzelf was, toen ik begon met varen, ervan overtuigd dat ik niet zeeziek zou worden. Dit op basis van enkele passages met ferries in stormweer.
Mijn allereerste reis begon in New York op een groot containerschip. Van New York, de Atlantic over, Middellandse Zee door, Suez Kanaal. Daarna de Rode Zee, en na twee weken op zee, in de Indische Oceaan werd ik zeeziek. Moet iets te maken hebben gehad met de golfslag, maar wat precies, ik weet het niet.
Daarna ben ik elke reis aan het begin één of twee dagen katterig geweest, totdat ik na verscheidene jaren steeds terug kwam op hetzelfde schip. Daarna ben ik nooit meer zeeziek geweest.
Logische verklaring? Geen
Gemeenschappelijke factor? Geen
Bottom line? Nemen zoals het komt. De meeste mensen raken eroverheen. Wie er niet overheen komt kan het beste pleistertjes plakken. Dat is beter dan pillen. Pillen kun je uitkotsen.

en dan twee toeschouwers , die geen bal doen. ja, eentje huppelt er wat achteraan. ongelooflijk.

@yilopy: Die keek wanneer hij kon helpen zonder zelf mee gesleurd te worden. Verstandig om zelf niet de situatie erger te maken.

@yilopy: In een gevaarlijke situatie is de allereerste regel: jezelf niet in gevaar brengen.
In mijn vak zijn er legio voorbeelden van would be redders die met al hun goede bedoelingen óók slachtoffer worden.

Meest pregnante voorbeeld dat ik ken is van een klein kustertje in Harlingen met een lading bedorven graan. Bemanning 5 personen, kapitein, stuurman, twee matrozen en een kok, allemaal familie van elkaar. Kapitein en stuurman gaan het ruim in om de lading te inspecteren, bang voor broei. Komen niet terug. Beide matrozen gaan kijken en komen óók niet terug. Kokkie belt de brandweer. Die gaan met perslucht kijken en vind ze alle vier. Dood.
Vergelijkbare verhalen lees ik maandelijks in mijn vakblaadjes.

Als het zo stormt, dan moet je niet daar zijn...

@HHWB: Tsja, maar een béétje ramptoerist zijn we bijna allemaal wel een beetje.

@Emmo:
vooral als je bedenkt dat je volgens sommigen al ramptoerist bent als je -zoals ik- in de vakantie/op reis niet alleen leuke en mooie dingen bezoekt en bekijkt, maar ook monumenten/overblijfselen van nare dingen die daar zijn gebeurd