Gerard van Laar uit Dedemsvaart dacht zaterdag dat zijn laatste uur had geslagen. Tijdens een wandeling in een natuurpark in Nepal kwam er een tijger in volle vaart op hem afstormen. Hij moest urenlang schuilen in een boom. "Mijn gids heeft mijn leven gered."

Gerard was zaterdagochtend in alle vroegte op pad gegaan om het Bardia National Park te ontdekken. Zijn gids Krishna wist hem naar de mooiste plekjes te leiden. Ze zagen krokodillen bij de rivier en Gerard keek zijn ogen uit toen een stel otters een schildpad te grazen nam. Grote dieren lieten zich verder niet zien, maar daar zou niet veel later verandering in komen.

"We waren net naar een uitkijkpunt geweest toen we achter ons een brul hoorden. Ik keek over mijn schouder en zag een tijger in volle vaart op ons afstormen", zegt hij telefonisch tegen RTL Nieuws. Gerard zette het op een rennen en ging onderuit. Gids Krishna probeerde de aandacht van de tijger van Gerard af te leiden door veel kabaal te maken. Dat werkte in eerste instantie. Gerard lag op zijn rug in het bos en hield zich muisstil. "Ik luisterde doodsbenauwd of de tijger nog in de buurt was."

Toen hij dacht dat de kust veilig was, klom hij in een boom. Krishna had de tijger ondertussen weten af te schudden met een stok. Toen Gerard zijn gids riep, kwam het beest weer terug. "Ze cirkelde om de boom heen en maakte een keer een valse aanval om mij uit de tent te lokken. Ik heb me stil gehouden tot ze weer wegging." Zijn wangen gloeiden van de adrenaline, maar hij wist zichzelf ervan te overtuigen dat hij in de boom veilig was. "Ik zou er net zolang blijven zitten tot er hulp kwam. Meer kon ik niet doen."

Krishna zocht hulp en vond een andere gids en een fotograaf. Zij kwamen terug voor Gerard, maar de tijger lag nog op de loer. "Ik riep naar Krishna: ik zit in een boom, ik ben veilig, maar er is nog een tijger. Ik wilde ze waarschuwen." Op dat moment hoorde hij weer een brul en stortte de tijger zich op de gids. "Krishna viel op zijn rug. De tijger ging voor zijn keel, maar dat wist hij te voorkomen met een stok. Hij raakte wel behoorlijk gewond aan zijn benen en een arm."

De andere gids sloeg het dier weer af, waarna ook zij met z'n drieën een boom in konden klimmen. Gerard wist dat zijn gids was aangevallen, maar had geen idee hoe het met hem en de anderen ging. "Ik kon niet met ze communiceren", zegt hij. "Mijn rugzak met telefoon lag nog op de grond en daar kon ik niet bij. Je weet dat er iets fout is, maar niet hoe erg het is. Dat waren angstige momenten."

Na ongeveer twee uur bevrijdden medewerkers van het park hen uit hun benarde positie. Met behulp van drie olifanten, omdat die over het algemeen met gerust gelaten worden door tijgers. Vanuit de boom konden Gerard en de anderen zo op de dieren klimmen en was de nachtmerrie eindelijk voorbij. Achteraf begrijpt Gerard niet hoe hij die boom is ingekomen. "Er zaten nauwelijks takken aan die boom en ik ben er een meter of zes, zeven ingeklommen. Dat moet ik puur op adrenaline hebben gedaan."

Hij durft er niet aan te denken wat er was gebeurd als Krishna de tijger niet had afgeleid. "Ik rende in de richting van de jongen van de tijger, dus als hij dat niet had gedaan, was het heel anders afgelopen. Tegen een tijger kun je niets beginnen, ik had geen schijn van kans gehad. Ik had me niet kunnen verweren zoals Krishna . Ik zou tijgervoer zijn geweest."

Gerard kan zijn gids niet genoeg bedanken. "Hij heeft zijn leven tot twee keer toe op het spel gezet voor mij. De eerste keer om de tijger af te leiden, de tweede keer om mij op te zoeken." Met Krishna gaat het naar omstandigheden goed. "Hij is nu aan het revalideren. Als zijn wonden niet gaan infecteren, komt hij er wel bovenop."

Krishna werkt sinds 1996 als gids en heeft nog nooit zoiets meegemaakt, vertelt Gerard. "De kans dat dit gebeurt is zo klein. Ik was gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plek, maar ik zou zo weer teruggaan. Het is zo verschrikkelijk mooi hier."