Anderhalf jaar deelden journalisten Martine Zeijlstra en Robert Visscher spullen en diensten. Ze deelden een Porsche, zorg, tuin en gereedschap. In hun boek Delen doe je zo delen ze hun ervaringen.

In het begin was al dat delen best onwennig. We waren net verhuisd en besloten net als veel buurtgenoten onze tuin niet hermetisch af te sluiten met een schutting. Dat er buurtkinderen op onze schommels zaten, was leuk voor onze twee zoontjes van 4 en 1. Ze hadden altijd iemand om mee te spelen. Maar toen wildvreemden uitgebreid koffie gingen drinken aan de picknicktafel in onze tuin, ging ons dat te ver. We gluurden naar hen en fluisterden tegen elkaar: 'Wie zijn dat?' 'Wat doen ze daar?'

Toen ze ons zagen, staken ze hun hand op en groetten ons en bleven nog een uur zitten. In zulke figuren hadden we echt geen zin. Daarna plaatsten we planten als natuurlijke barrière. Kinderen en buren weten ons nog altijd te vinden via een paadje, maar vreemde picknickers blijven sindsdien wel weg.

We leerden gaandeweg hoe je het best gebruikmaakt van de deeleconomie en waar we onszelf het prettigst bij voelden. Bovendien ontdekten we wie in de buurt openstaat voor delen. Toen onze grasmaaier naar de haaien ging, bood onze buurman direct de zijne aan. Kon hij dan onze bladhark lenen?

Een vriendin kwam helpen onze tuin om te spitten. We plaatsten een oproepje op spullendeelplatform Peerby en binnen een halfuur kregen we vijf spades aangeboden. Zonder dat die mensen daar iets voor terug wilden hebben. Omdat deze mensen, net als wij, net hun tuin hadden opgeknapt en hun spades ongebruikt in de schuur stonden. Op die momenten besef je dat je aardige, gulle buurtgenoten hebt. En dat je niet alles zelf hoeft te bezitten.

Zelf deelden we ook van alles. Zoals een campingbedje. De baby van een stel uit de buurt ging ineens staan in zijn wiegje en met ons campingbedje en matras hielpen we ze tijdelijk uit de brand. We kregen een taart als bedankje. Vaak vonden we de deeleconomie bijzonder verrassend. Nooit geweten dat je boten kunt delen via weareonaboat.com en goboat.nl, of dat je in de tuin van een ander kunt kamperen met Campinmygarden.com.

Slapen tussen de olijfgaarden in Italië of tussen de wallaby's in Australie is weer eens wat anders dan op een overvolle camping staan. Ook ontdekten we dat je heel goed zorg kunt delen via platforms als wehelpen.nl of Zorgvrijstaat Rotterdam West op Facebook. Buren die je helpen de boodschappen te doen of een keer voor je koken, zijn erg handig als je bijvoorbeeld in de kreukels ligt na een val van de trap.

Soms is de deeleconomie ook bijzonder avontuurlijk. We reden via samenrijden.nl met iemand van Rotterdam naar Den Haag en keken wel even op toen er een Porsche verscheen. Geheel in stijl scheurden we in het racemonster naar de Hofstad, waar we gingen eten bij een vriend.

Het onderstreept maar dat de deeleconomie niet alleen voor mensen met geitenwollensokken is. Via sites als ikeahackers.net en instructables.com, waar medeklussers slimme plannen delen, deden we inspiratie op voor onze boekenkast. Zelf geef ik een Argentijnse vrouw Nederlandse les via Konnektid en in ruil daarvoor maakt zij voor mijn website foto's van de kleding die ik maak.

Nu we zo veel initiatieven hebben geprobeerd, weten we zeker dat er 'voor elk wat wils' is, zowel voor iemand met een groen geweten als voor een zakenman. Wat deze mensen met elkaar verbindt, is dat de deeleconomie vooral ook zorgt voor onverwachte ontmoetingen en nieuwe avonturen. Voorlopig zijn wij in elk geval nog niet uitgedeeld.'