Britse onderzoekers onderzochten het ‘geluksgevoel’ van hommels door te kijken hoe ze met onzekerheid omgaan. Wanneer mensen gelukkig zijn, zijn ze vaker optimistisch wanneer ze worden geconfronteerd met onzekerheid. Zou dat bij de hommels ook zo zijn?

De wetenschappers leerden de hommels in het lab dat ze in een cilinder met een vaste kleur en op een vaste locatie een suikeroplossing konden vinden, en in anders gekleurde cilinders, op een andere locatie gewoon water. Vervolgens confronteerden ze de insecten met onzekerheid: een cilinder die zich in het midden van de twee bekende locaties bevond, en met een onduidelijke kleur.

Hommels die eerst een suikeroplossing voorgeschoteld kregen, vlogen sneller naar de onbekende cilinder. Net zoals gelukkige mensen positievere inschattingen maken, leken de beloonde hommels er meer dan hun niet beloonde soortgenoten van uit te gaan dat er in de cilinder iets lekkers zou te rapen vallen.

In een tweede experiment simuleerden de onderzoekers een aanval op de hommels, door ze op te sluiten in een val, voor ze aan hun taak moesten beginnen. Hommels die voor de ‘aanval’ een suikerbeloning hadden gekregen, herstelden zich sneller en vlogen sneller naar de cilinder.

Wanneer de wetenschappers de experimenten herhaalden met hommels die ze een stof hadden toegediend die de neurotransmitter dopamine blokkeert – bij mensen betrokken bij het ervaren van genot – , deed dat het effect van de beloning grotendeels teniet.

De hommels lijken dus iets te ervaren dat op emoties lijkt. Volgens de onderzoekers is het echter nog onduidelijk of de dieren geluk op dezelfde manier als mensen ervaren.