@Heusdenaar:
Een familielid (via via) heeft ook zo'n situatie gehad, maar dan extremer. Een lijst van tienen en een paar negens, waarop z'n ouders vervolgens vragen waarom die negens ook geen tienen zijn geworden.
Daarom vind ik dat er geen cijfers op school moeten worden gegeven. Kinderen ondervinden hierdoor op jonge leeftijd al stress en lopen trauma's op. Ik heb op de basisschool alleen maar het Onvoldoende-Voldoende-Goed-ZeerGoed systeem gekregen en dat vond ik al ontzettend fijn. Het liefst zie ik dat systeem ook op de middelbare scholen en de universiteiten, zeker omdat de gesprekken altijd gaan van "Wat heb je?" en "Komt dit op de toets?". Maar dat mag niet.
Hieruit blijkt de echte reden van de cijfers. Voor docenten en overheid is dit monitoring (die absoluut niet representatief is; kennis van de leerlingen fluctueert en verbetert. Maar ja, ze moeten wel gemiddelden hebben om wat besten eruit te plukken...), Voor leerlingen onderling is dit status. Voor jezelf is er geen reden, ondanks dat vrijwel alle leraren zeggen: "Zodat je je niveau kunt weten". Je weet dondersgoed zelf wel wat je kunt zónder dat er cijfers eraan wordt gekoppeld. Met cijfers leer je eigenlijk voor anderen in plaats van voor jezelf. Verder zijn ze later, zoals je al zei, meer geïnteresseerd in je uiteindelijke kwaliteiten dan je cijferlijst die gebaseerd is op momentopnames. En aan het verbeteren van (kennis)kwaliteiten heb ik de afgelopen jaren niet aan kunnen werken omdat ik me moet focussen op de aankomende toetsen; uiteindelijk zetten de docenten alleen dáár stempels op.
Laatste edit 26-07-2017 09:40