De mens, die houdt wel van een dutje. Geïsoleerd en zonder licht kunnen we dagen slapen, blijkt uit een oud experiment dat The Atlantic beschrijft.

Als je mensen wekenlang in het donker zet, raken ze het besef van tijd kwijt. Koppel je dat aan isolatie plus een gebrek aan prikkels en slaappatronen dan kunnen ze tot wel 48 uur slapen.

In het experiment uit 1965 besloten Josie Laures en Antoine Senni te testen wat het effect is op het lichaam van isolatie, eenzaamheid en duisternis. Ze woonden maanden achter elkaar in een donkere grot.

Laures bleef 88 dagen in een grot in de Franse Alpen, Senni woonde er 126 dagen. Nooit eerder zaten mensen zolang geïsoleerd. Al snel raakten ze allebei hun tijdsbesef kwijt en begonnen ze langer te slapen. Senni sliep steeds tot wel 30 uur achter elkaar, terwijl hij dacht een kort dutje te hebben gedaan.

Toen Laures op 12 maart 1965 uit haar donkere hol kwam, dacht ze dat het 25 februari was. Senni kwam enkele weken later tevoorschijn. Hij ging er vanuit dat het 4 februari was. Het bleek 5 april. Na al die lange periodes van slaap, waren beide proefpersonen weken tijd kwijt.

Verdere studies wezen uit dat als mensen geïsoleerd in het donker worden achtergelaten zonder prikkels ze wel twee etmalen achter elkaar kunnen slapen.