@Beereekhoorn sterkte met aanpassing en meer @GMVersluis

Wij zijn twee geleden overgestapt naar een inductie. Moesten inderdaad de sparing van het gasvornuis aanpassen en de electra.

Helaas voor ons een compleet nieuw pannenset, maar die kreeg ik voor mijn verjaardag

Ben er heel tevreden mee, werkt prima

@Mariekez: Goed om te horen.
Voor welk type en merk zijn jullie gegaan?

wij zitten aan deze te denken.

Even opzoeken @GMVersluis

Heerlijk, inductie. Ik zou niet anders meer willen!

Wij hebben deze, was wel een rib uit het lijf maar ach

Deze

@Mariekez: Dat is inderdaad een dure m aar wel héél mooi. En als je voldoende ruimte hebt is de breedte ook geen probleem.
Wij hebben er eentje van de Ikea, een stuk minder prijzig en die doet het ook prima.

Deze was 399.

De eerste die we hadden was een Pelgrim, stikduur en die maakte veel lawaai met zijn ventilator en moest uiteindelijk toch vervangen worden.
Zo'n breed model is voor mijn kleine keuken te groot dus zijn we deze gaan halen.

Laatste edit 09-08-2019 09:41

@Mamsie zo is mijn man, als we iest duurs kopen dan maar gelijk goed

@Mariekez: Groot gelijk, geef ik hem. zo ben ik ook.

idd een mooi model.

Terug van weggeweest.

Hey lieverds, daar was ik weer.
Ik ben een tijdje niet online geweest, omdat het niet zo goed met mij ging. Door gebeurtenissen thuis had ik een tijdlang heel veel moeite met sociale omstandigheden, waaronder WMR.
Mijn relatie met de Engelsman was eigenlijk al heel lang de verkeerde kant op aan het gaan. Er was sprake van emotioneel en fysiek geweld en de politie is meerdere keren ingelicht geweest. Hij heeft twee ‘charges for assault by beating’ op zijn strafblad staan, en één ‘charge for direct and indirect harassment.’
Nadat ik er afgelopen April achter kwam dat hij naast al dit ook nog eens een halfjaar lang al een affaire had met zijn collega, was ik er goed klaar mee, en besloot ik terug te gaan naar Nederland. Dit heeft niet mogen baten want meneer treitert mij en mijn familie en vrienden nog steeds. Het ene moment haat hij me en krijg ik tientallen boze voicemails, en het volgende moment wil hij me terug. Ik ben intussen al twee vrienden kwijtgeraakt door zijn leugens en halve waarheden, ofwel ik ben erachter gekomen wie mijn ware vriendenkring betreft.

Ik woon nu sinds Juni weer bij mijn moeder, alles gaat een stuk beter. Ik heb vrienden en familie om mij heen en ik heb mijn leven weer opnieuw opgebouwd. Nieuwe baan, nieuwe auto, en een leuke studio-kamer die ik zelf mag inrichten naar mijn smaak. Wel sta ik in de wachtrij voor therapie, want het is hoogste tijd dat ik alle ellende eens op een rijtje ga zetten zodat ik deze op de juiste wijze achter me kan laten. Daarnaast ben ik veel meer gaan schrijven, zoals we dat hier op het RP forum deden. Het spijt me voor het verdwijnen op dat forum en ik hoop dat ik het verhaal niet verder heb belemmerd door mijn afwezigheid.

Ik zou het heel leuk vinden om weer wat vaker mijn neus te laten zien en te kletsen met mijn mede WMR-leden! Ik heb jullie oprecht gemist.

Love, Roxi

Tussen de discussie over de diverse fornuizen door tijd voor deel 4 van ‘Het gaat toch over mensen’. Maar niet voordat ik heb gezegd dat ik nog altijd zweer bij een goed fornuis op gas. Ouderwets? Elektrisch nu beter dan die hete platen van zo’n 20 jaar geleden? Zal wel. Ooit een keer geprobeerd op zo’n kookplaat en ik vond het verschrikkelijk. Aan een vuurtje zie ik wat ik bij of af moet draaien bij het koken en ben ik niet afhankelijk van wat de fabrikant heeft ingesteld. En bovenal: vuur is direct warm en dat verwarmt weer de pannetjes met inhoud. Zoals het hoort bij Indisch/Aziatisch koken.

Afijn... Deel 4 dus.
Een paar mensen hebben geopperd dat ik m’n ontslag heb ingediend. Vorig jaar rond deze tijd heb ik inderdaad ook een hengeltje uitgegooid in verschillende richtingen buiten het onderwijs. Het is niks geworden, nooit verder gekomen dan de eerste schifting van sollicitaties. En dan begint het nieuwe schooljaar waarvan heel veel collega’s naderhand zouden zeggen dat ze dit absoluut geen leuk jaar vonden... Terug naar mijn persoontje. Enige teleurstelling was er natuurlijk wel dat ik nergens op gesprek ben geweest, maar aan de andere kant was ik niet direct op zoek naar wat anders. Jaar begonnen met kinderen die echt geweldig zijn om mee te werken. Ik heb daar als vanouds weer direct m’n plezier uit gehaald. Ook een ander soort jaar, omdat er een directe collega met zijn verdiende pensioen is gegaan en een nieuwe directe collega erbij om een gaatje te vullen. Inclusief die nieuwe collega in totaal 14 nieuwe mensen verdeeld over de verschillende vaksecties en afdelingen. Direct komt ook gelijk de klad erin... In de eerste paar maanden vielen er gelijk al een paar mensen (tijdelijk) uit. Hetzij om gezondheidsredenen, eentje zou naar verluid ontslagen zijn omdat diens lessen blijkbaar totaal niet liepen en een stel koos ervoor om na de kerst elders te gaan werken. Lekker begin... Lesuitval, invallers die er ook een potje van bleken te maken of vervanging dat maar moeilijk te regelen valt. Tegelijkertijd is er druk van de boeven van de onderwijsinspectie. Het controleorgaan van overheidswege dat totaal geen idee heeft hoe het dagelijks gaat op een school en dan maar oordelen dat er nauwer toezicht volgt, inclusief een extra inspectiemoment in het jaar. Ik heb amper een goed woord over voor die lui. Veelal figuren die mislukt zijn voor de klas en vervolgens gaan zeggen op andere scholen hoe ze het moeten doen. Op de een of andere manier werkt dit ook weer bij mij door, op mijn gevoel en gemoed, wat ik ook in het vorige deel had geschreven, en op mijn functioneren. Door dat extra inspectiemoment moet er een extra ronde komen voor de beoordelings- en functioneringsgesprekken. In plaats van jaarlijks zo’n beetje op de helft van het schooljaar, wanneer alles op de rit is, was het opeens na de herfstvakantie (eind oktober vorig jaar). En die herfstvakantie zou uiteindelijk doorslaggevend zijn voor mijn beste slechtste beslissing tot nu toe.
(Wordt vervolgd in deel 5.)

Nou meid, fijn dat je weer terug bent bij ons, die het goed met je menen.
Wat een toestand heb je meegemaakt, ik kan me voorstellen dat er heel wat te verwerken en het is goed dat je daarbij hulp krijgt.
Hier is het nog steeds hartstikke gezellig, dus je zit weer helemaal goed!

@Roxichu: Leuk dat je weer terug bent. Jammer dat het allemaal niet zo was gelopen als je had gewild. Gelukkig ben je weer in een vertrouwde en veilige omgeving. Ik wens je het allerbeste. Zoals je ziet, ben ik ook weer op WMR gaan schrijven. Je bent dus niet de enige.

@EruYagami,je houdt het wel spannend Je mag zeker maar zoveel woorden per keer typen

@Roxichu, welkom terug
Het is goed dat je therapie gaat krijgen want ik denk dat praten helpt.

@stora: Ja zoiets, haha! Fan of geen fan van m’n schrijfsels, hele lappen tekst werken niet. Niet voor de lezer die er zich doorheen moet worstelen en al helemaal niet voor mij, omdat ik het op een (groot formaat) mobiel tik en een andere reden die in deel 5 en/of 6 ter sprake gaat komen. Het was daarnaast mijn intentie om het een keer in (nog) kleinere brokjes te schrijven. Er staat niet ergens al een kant en klaar getypt verhaal klaar, ik vertel het steeds wanneer ik er op de dag zin en tijd voor heb.

@Roxichu: welkom terug ik wens je veel sterkte enne er bestaan g gelukkig ook leuke mannen


@EruYagami: ik houd wel van vervolgverhalen hoor
Enne die fornuizen ik vind het wel leuk dat er meer mensen inductie koken. En er u koken op inductie lijkt op koken op gas dat is het voordeel boven elektrische en/of keramisch koken

Laatste edit 09-08-2019 19:02

@Roxichu: Roxi
wat heerlijk dat je weer terug bent.. en wat vreselijk dat je zoveel hebt moeten meemaken..
Hoop dat je het goed kunt verwerken.. en zo te horen heb je je leven al weer aardig op de rails
Fijn dat je er weer bent

@EruYagami: ik kook ook liever op gas.. hout is waarschijnlijk nog beter.. maar ja, da's niet altijd mogelijk

Die arme leerlingen van jouw school, hebben die hier niet onder geleden..?

Inspectie Oordelen over anderen en situaties die je niet goed begrijpt, dat zal idd voor moeilijkheden kunnen zorgen ..

Laatste edit 09-08-2019 19:23

Heb net een emmer abrikozen geroofd van de buren (een tak hing over de erfscheiding). Mooi rijp en weinig vraat.
Nu heb ik naast aardbeien, bramen en aalbessenjam, binnenkort ook abrikozenjam.

@Emmo: O, jammie!

@Emmo O jammie jammie waar moet ik wezen met mijn emmertje

Blijf vooral vragen stellen, ik probeer ze ook in de stukjes te beantwoorden voorzover dat past. Een extra lang stuk, omdat ik morgen hoogstwaarschijnlijk niks plaats.

Het gaat ook over mensen - deel 5.
In deel 3 had ik al geschreven dat ik met enkele mensen praat over mijn gedachten en ervaringen. Zo ook vlak voor of in die bewuste herfstvakantie... Het is niet leuk om vooral met jezelf geconfronteerd te worden, maar in dit geval wel nodig. Mijn vertrouwenspersonen zijn weliswaar mensen die ik dankzij mijn nieuwe werkplek heb leren kennen, maar verder geen banden hebben met de school. Zodoende heb ik altijd vrijuit met ze kunnen spreken. Een kat in het nauw maakt rare sprongen en de algehele schoolleiding dus ook. Mijn direct leidinggevende heeft mijn vervroegde beoordelingsmoment direct na de vakantie gepland. Daarnaast zijn er nog wat idiote besluiten genomen en plannen geïntroduceerd om de inspecteurs tevreden te stellen. Alles samengevat komt het erop neer dat de lessen in die plannen niet meer centraal staan en de leerlingen niet meer als mensen gezien worden, maar als cijfertjes en data. Verder komen een aantal taken op mij, die mijn reeds gepensioneerde collega voorheen had. Leuk en aardig, maar ik waar haal ik de tijd vandaan? De nieuwe collega vult letterlijk een gaatje in (bij gratie van een andere school, waar hij al fulltime werkte), dus die kan ik niks vragen, en mijn enige andere directe collega heeft ook een andere baan in de geestelijke zorg, daar kan ik ook niet altijd op rekenen. Ik werk bewust in deeltijd, maar met die overgehevelde taken en die idiote ingevoerde plannen voor inspectie ben ik wel een dag extra kwijt in m’n eigen tijd. Dit heb ik aan mijn vertrouwenspersonen voorgelegd in een uitgebreid relaas en hun antwoord was een vraag aan mij: “Als je tegen zoveel dingen opziet en zo tegen al die dingen aankijkt, moet je dit dan nog wel willen?” Dit was een klassieke BAM! Diep in m’n hart wist ik het antwoord wel...
In de herfstvakantie zelf heb ik vrij weinig kunnen doen. Mentaal blokkeerde ik helemaal. Dankzij die spiegel die me werd voorgehouden en dankzij dat beoordelingsmoment. Een halfjaar eerder heb ik namelijk een hele nare nasmaak gehad van mijn beoordeling. Ik vond dat meer een afrekenmoment. Ik werd door mijn direct leidinggevende op alles afgerekend wat niet of niet direct in mijn macht lag. En als je dan vlak voor de vakantie te horen krijgt, dat het direct na de vakantie mijn beurt was... Van dat vooruitzicht werd ik niet vrolijk, het hing als een molensteen om m’n nek. Pas in de tweede helft van de vakantieweek dwong ik mezelf om echt goed eropuit te gaan, even wat anders doen, loskomen van alles, gedachten op iets anders zetten. Na ook hierover gepraat te hebben met mijn mensen, besloot ik dat ik direct na de vakantie hierover met m’n leidinggevende ging praten.
(Wordt vervolgd in deel 6.)

@EruYagami: oei. Confronterend is niet altijd gemakkelijk, maar het maakt wel wat los.. met meestal uiteindelijk een goed resultaat...

@Mariekez: Kop van Overijssel

@Emmo: O, daar komen wij door, volgende week met de vakantie ! Zet maar een potje klaar!