@Smartie, mooi =)

ik kan eigenlijk niet geloven dat er niet meer mensen zijn die gedichten schrijven of bepaalde gedichten mooi vinden...

Ik las vroeger wel gedichten,maar ik heb ze nooit geschreven.weleens poging gedaan,maar niet volgehouden.
Ik lees wel liever Engels-talige verhalen en gedichten.Ik vind de Nederlandse vertalingen ook vaak minder.

nou ik zou zeggen laat ons hier eens een mooi engels gedicht lezen!

Modern Engels of oud-engels, met van die woorden als thy, thou en ye?

Niets

wat is niets
waarom zie ik het
niet, waarom is het
niets
wat is niets
alles wat niet
iets
is?
wat is niets

...zo geweldig is hij niet. Maar hij viel me gewoon in, en dit was de eerste plek waar ik even iets op kon schrijven (voor ik het weer zou vergeten)

Nee, gewoon modern Engels.Ik lees meestal ook Engelse boeken enzo.

nederlandse vind ik toch makkelijker;)

@Lananq; dat zijn de mooiste gedichten, degene die zomaar in de opkomen

het waaiende zand
stopt
bij mijn voeten

en, gaat
met mij mee
zodra ik weg ben

@mij, dat vind ik een mooi gedichtje

bedankt , gemaakt op het strand, dat is altijd mijn beste inspiratiebron, kan ik altijd wel blijven zitten schrijven

ik vind hem leuk, nu nog een melodie en je hebt een rap

Veel te kort. Een beetje rapper heeft dat in 2 secode gezegd.

btw wanneer m0gen we stemmen?? er staat woensdag avond, het is nu donderdag!!!

Mijn gedicht is voor mij heel bijzonder, als je het leest begrijp je waarom....

Er zijn mensen die het weten
Maar niemand die het aan me ziet
Veel huilen, zonder tranen
Mijn stille verdriet
Lieve Papa ik mis je iedere dag
Je warmte, je goede zorgen
Je liefde, je lach
Ooit zullen we weer samen zijn
dat wordt echt een feest
Tot die tijd doe ik mijn best
en hoop ik dat je trots op mij zou zijn geweest.

In Memoriam Hortus

Bros en toch ongeschonden
gekreukt en gerimpeld,
maar in beste vorm

Daar staat het beeld voor ogen
Groot en sterk, soms ook
met tranen die moeten drogen.
Ook dat is deel van de kracht.

Nooit gaat dit verloren
een monument uit duizend stenen
met elk hun eigen verhaal
Zo is het wat ik zie en hoe ik het vertaal.

Als je door de tuin loopt
langs dat pad zo oud en wel bekend
dan zie je van die dingen
och ja, dit en dat was toen en nu
wandel ik hier in gedachten
Ik zie de bomen, de planten
zo handig en bekwaam verzorgt.
Elke ochtend had hij zijn inspectie.

En aan het einde houd men vast
aan dezer waarden vol trots.
Probeerd men de stappen te volgen
de filosofie, het idee, de oorzaak
en het gevolg, uit noodzaak geboren
uiteindelijk heen gegaan.

Maar als we weer door de tuin lopen
en kijken naar al dat mooie
dan blijven deze voor de eeuwigheid
in ons bestaan.

micro-ref

wat drugs met je kan doen

angstig en trillend ligt hij daar
demonen en geesten in zijn hoofd
bij ieder geluid kruipt hij inelkaar
bang dat hij van het leven wordt beroofd

gif in zijn lijf bezorgt hem deze visioenen
zweet gutst over zijn grauwe huid
alsof hij gestoken is door meerdere schorpioenen
maar de heroine is de boosdoener die door zijn aderen kruipt

zo trof ik mijn broer aan
tranen over mijn wangen en een droge keel
ik was goed van slag en ontdaan
bij het zien van het trieste tafereel

een les die mij altijd daardoor is bijgebleven
ik heb nooit van mijn leven die bende aangeraakt
vandaar deze boodschap...drugs verziekt je hele leven
die troep heeft al voldoende slachtoffers gemaak

Wat een ontzettend goed topic!!
Kopieerde sowieso al gedichten, die hier geplaatst worden, degene die me raken.
Roept veel tranen op, helaas geen huilen zonder tranen, wou dat dat waar was. Tranen met tuiten.
Dit is geen gedicht hoor.

mijn laatste creatie:
Jij bent buiten,
ik ben binnen.
Jij bent boven,
ik beneden.
Jij daar,
ik hier.
Een hemelsbrede afstand,
maar samen zullen we zijn,
in ons hart.

geschreven omdat jannick vroeg of ik een gedicht kon schrijven over verre liefdes

Uit letters samengeregen met gedachtenlijm verbonden tot zinnige woorden samengevoegd begrijpelijk verhalende voor eeuwig vertalende.

Elke letter een herinnering, elk woord een stukje leven, elke zin.. een noodzakelijke geschiedenis.
Zo vult zich het boek van de tijd, elke seconden een ezelsoor, elke zijde een eeuw ervoor, na een hoofdstuk is een leven teneinde.. zo is ieder een deel van de wereld, deel van de tijd.

Ookal pas geboren en weer heen gegaan, een riegel, een kaft zonder papier, toch gestald in de boekenkast met een naam. Dikke boeken vetgevuld, sierlijke letters de waarheid onthuld - dertig hoofdstukken vol pracht en praal, een stevig ontbijt lijkt dit verhaal. Elke keer weer meegesleurd, met elke zin is weer een jaar lang iets gebeurt - de verrukking, de heldere toon, geeft ons moed en heeft ons opgebeurt.

De tijd gaat heen maar de verhalen blijven - grootouders en hun ervaringen, hun jonge jaren van werk en verlangen, de toekomst in schriften en op papier, bouwtekeningen, blauwdrukken, afbeeldingen van hoe het wordt. Zij liggen te rusten hun werk staat nog steeds. Dido, Ronin, Kuypers, Escher en Michelangelo, monumenten voor de eeuwigheid - we kijken maar wat zien we nog - van die explosie der creatie.. onteigening van het onmogelijke..

Monumenten kunnen we zijn als we maken voor de eeuwigheid.. zo kunnen onze tekenen zijn, de woorden, de zinnen, hun uitdrukking van ons denken..

Ter nagedachtenis.

You say you want
Diamonds on a ring of gold
You say you want
Your story to remain untold

But all the promises we make
From the cradle to the grave
When all I want is you

You say you'll give me
A highway with no one on it
Treasure just to look upon it
All the riches in the night

You say you'll give me
Eyes in a moon of blindness
A river in a time of dryness
A harbour in the tempest
But all the promises we make
From the cradle to the grave
When all I want is you

You say you want
Your love to work out right
To last with me through the night

You say you want
Diamonds on a ring of gold
Your story to remain untold
Your love not to grow cold

All the promises we break
From the cradle to the grave
When all I want is you

You...all I want is...
You...all I want is...
You...all I want is...
You...

U2

Een urn verhaart niet op het bankstel
Een urn die meurt niet uit z’n bek
Een urn kan niet verwijtend kijken
Als ik zonder hem vertrek

Maar een urn is ook nooit vrolijk
Nooit eens door het dolle heen
Die kwispelt niet wanneer ik thuiskom
Al liet ik hem een maand alleen

’k Hoef niet naar buiten met mijn urn
En een zakje voor z’n stront
Toch had ik liever weer gewoon
Mijn lieve kleine hond.

Moonflight

In the dark
of this night
I'll spread my wings
and touch the sky

I will fly
far far away
Untill I find
that special place,

a place for me
to call my home
accepted and free
for eternity

A farewell
takes its place
for I will be

...in outer space...
_______________________________
Geschreven door mij en ik wou het heel graag delen met jullie wmr-ers.