@HoLaHu: Inderdaad, whatever, volledig onbelangrijk..

(Ondertussen zitten we Eru's Blog te vervuilen )

.

Laatste edit 28-07-2020 01:18

@HoLaHu & @KhunAxe: Ik vond het niet altijd leuk om met moeilijkere groepen of individuele leerlingen om te gaan, maar als je die gasten eenmaal (figuurlijk) hebt geraakt... Ik heb nog steeds af en toe contact met een aantal leerlingen uit een groep die ik buitengewoon pittig vond, maar uiteindelijk heb ik die gasten voor me gewonnen. Of andersom, kan ook. In elk geval het slechtste en beste uit elkaar gehaald. Uiteindelijk toch een mooi resultaat van echt mensenwerk.
En ik stoor me verder niet aan de “vervuiling”, van mij mag het. Ik vind het ook leuk en het kan weer leiden tot een leuk verhaal van deze of gene.

@EruYagami: Je bent er even uit geweest, maar man oh man! Als @HoLaHu en ik beginnen? Berg je dan maar!

Wat betreft omgaan met moeilijke mensen: Zo je weet heb ik vele jaren in de gevangenis en de TBS gewerkt en geloof het of niet, des te moeilijker ze waren, des te makkelijker was het voor mij om mee te werken! Ik lieg het niet! Ik vermoed dat het een 'talent' van mij is om redelijk gemakkelijk met lastige/moeilijke mensen om te kunnen gaan. Wellicht komt mijn no-nonsense aanpak hier van pas. Ik sprak en spreek altijd mijn gedachten uit, no sugarcoating Ik bedoel niet te zeggen dat ik altijd gelijk heb maar ik meen wél oprecht wat ik zeg.

Ook hier levert dat weleens strijd op met deze of gene en in de loop der jaren ben ik absoluut wat milder geworden, maar ik zal nog steeds geen blad voor de mond nemen Dat zit niet in mijn aard..

En geloof het of niet, maar juist de 'zware jongens' bleken dat ergens wel op prijs te stellen. Duidelijkheid geven, het mag wel, of het mag niet, geen 'misschien'.. Ik heb altijd met bijzonder veel plezier mijn werk gedaan, ik ging bij wijze van spreken fluitend naar de bajes

.

Laatste edit 29-07-2020 00:33

@KhunAxe: Jullie gaan je gang maar. Mijn verhalen maakten wel vaker dingen los bij mensen.

Uit de hele bende zijn de mensen waar ik nu nog leuk contact mee heb niet de lastigste geweest, maar wel de mensen die de hele business rondom mij het best begrepen. Op dat punt heel menselijk en heel volwassen dan je doorgaans van jongelui op die leeftijd zou verwachten (en op andere punten waren ze gewoon nog fijne pubers).
Ook of vooral dat oprechte hebben mensen zo door. Jouw bajesklanten, jouw en mijn leerlingen hebben een persoon gezien, die zichzelf was en niet iemand die zich totaal anders voordeed. Natuurlijk heb je een beroep, een vak en een rol, maar het complete plaatje is dat je echt bent. En ik vermoed aan zekerheid grenzend dat ik van m’n laatste leiding vooral in haar gelid moest lopen en vooral niet m’n eigen ding moest doen om leerlingen mee te krijgen. Met de verkregen wijsheid van nu, mede omdat er inmiddels in mijn gedachten veel bezonken is, conludeer ik dat bij de beroordelingsmomenten vooral mijn persoon is gekraakt en niet zozeer mijn functioneren. Ook te horen gekregen van een begeleider, die me de eerste jaren meer wegwijs maakte binnen school: had je een andere direct leidinggevende toegewezen gehad, had je veel meer jezelf mogen zijn. En rond de beoordelingsmomenten moest ik maar de schijn ophouden... Oef...

@EruYagami: Eerlijk gezegd? De beoordelingen tijdens mijn Justitiële & TBS periode klonken altijd als een klok! Toen ik thuis kwam te zitten met een kapotte rug was ik nét door de afdelingshoofden en hogere echelons gerecommandeerd als plaatsvervangend afdelingshoofd. Niet slecht gezien ik toen in de TBS nog niet zo heel lang werkzaam was, enkele jaren.

Maar ook daar heb ik direct mijn stempel gezet zodat er geen verwarring zou ontstaan over wie ze binnenhaalden!

Na afloop van een 2 uur durend interview door een 5-koppige commissie (toen ik vanuit de bajes solliciteerde voor een functie binnen de TBS) vroeg een van de commissieleden ter afsluiting van het interview wat ik van hen vond?

Ik zei dat ik daar zat om mijzelf te verkopen, niet om de commissieleden te beoordelen! The job was mine

.

Laatste edit 29-07-2020 08:12

@KhunAxe: Hahaha, zo herkenbaar jij!
Ik zou niet eens die ruimte gekregen hebben om zo mezelf te zijn met mn laatste leidinggevende die zoveel boter op haar hoofd had...

@EruYagami: Precies wat jij nou beschrijft was ook de reden van mijn zoon om naar een andere school te gaan. Hij moest op zijn vorige school veel te veel "sjoemelen met zijn eigen ik"...Zo beschreef hij het.

Blokje 2: Voor een prikkie...
Midden in de periode van de strengste crisismaatregelen in alle Europese landen komen er ook nieuwsberichten over de mentale gevolgen onder de mensen vanwege de crisis en de maatregelen. Ik vind dat niet alleen vanuit m’n achtergrond interessant, maar ook omdat ik zelf dergelijke klachten heb ervaren...
Het “sjoemelen met je eigen ik” zoals @HoLaHu het noemt, heb ik net een jaar of twee te lang getolereerd en heeft geleid tot een desillusie en mijn drastische beslissing om het onderwijs vaarwel te zeggen. Op de vraag van diezelfde vriendin van het voetbal of ik niet overspannen was of een burn-out had, kon ik geen nee zeggen. Ik zat er heel dicht tegenaan of misschien heb ik wel heel goed om het hoekje gekeken. Ik had me voorgenomen om na m’n laatste werkdag een jaar pauze in te lassen om vooral de dingen te doen die ik leuk vond en daarbij ook nog een zelf uitgekozen moment om die dingen te doen, zonder gedwongen te zijn aan schoolvakanties. Tot de crisis was dat grotendeels gelukt met als absoluut hoogtepunt het vieren van de feestdagen in Indonesië. Iets wat nagenoeg onmogelijk is met een korte kerstvakantie.
Ruim twee maanden na terugkomst in Nederland konden alle voorzichtige plannen de vuilnisbak in. Een paar (steden)tripjes door Europa hoefden niet meer ingepland te worden en op een gegeven moment mocht en kon je niet meer “zomaar” buiten de deur komen. Tegelijk was ik ook voorzichtig bezig om via-via een kijkje te nemen bij enkele kantoren voor een (starters)baantje in een sector buiten het onderwijs, maar toen moest iedereen zoveel mogelijk thuis werken. En niet te vergeten dat vrijwel alle sectoren geen nieuw personeel meer nodig hadden door de crisissituatie. Dat heeft mij een aardige knauw gegeven, het voelde echt alsof alles voor niets was geweest. Ik had met name in de weken voor m’n verjaardag echt nergens zin meer in. Er kon toch niks echt gevierd worden. Niet dat ik er normaal wel uitgebreid aan deed, maar voor dit jaar had ik er helemaal geen zin meer in om er ook maar echt iets aan te doen. Aan een aantal mensen heb ik dit duidelijk te kennen gegeven, voor de rest heb ik de felicitaties voornamelijk beleefd bedankt. Van sommige mensen had ik niet direct een bericht verwacht en gaf wel een klein lichtpuntje, maar veel te weinig om er alsnog een hele blije dag van te maken.
Met de naweeën van m’n ontslagneming was ik wel van tijd tot tijd extra prikkelbaar. Iets verkeerds tegen mij of over mij zeggen betekende standaard een hele negatieve reactie. Boos, verdrietig, teleurgesteld, gewoon alles wat niet positief was. En zo’n crisis waarin er praktisch niks mogelijk was, doet mij totaal niet goed. Nu er wel wat meer mogelijk is binnen de maatregelen (al is het in de grote steden weer wat strenger geworden), is het voor mijn gemoed ook iets beter geworden. Er zijn zoals in Blokje 1 verteld al verschillende ontmoetingen met wat vrienden geweest en naar buiten in het zonnetje met een aangename temperatuur is ook fijn. Nog steeds ben ik van tijd tot tijd heel prikkelbaar en soms heb ik nergens zin in, maar de voor mij beroerdste tijd tot nu toe heeft me ook geleerd om vaker te genieten van wat ik allemaal wel heb.

@EruYagami: Dat laatste is heel belangrijk...Count your blessings.

@EruYagami: Kom eens werken op een scheepswerf. Probaat middel om je geest leeg te maken

@Emmo: Ik geloof het graag en je maakt genoeg mee, als ik met jou meelees.

@EruYagami, het kost net zo veel energie om vrolijk te zijn of om te sjacherijnen.
Soms is het wel lekker om lekker te mopperen en iedereen af te snauwen. Maar je ga je er echt niet beter door voelen.

@stora: Mee eens. Alleen van gemaakt happy-de-peppy doen werd en word ik helemaal niet goed. Slechte dagen zitten er eenmaal tussen met de naweeën van het sjoemelen met je eigen ik (ik vind dat echt een hele mooie vondst @HoLaHu’s zoon). Wat voor soort dag het voor m’n kop wordt, weet ik in de ochtend. Dan is het gewoon doen wat er te doen is of de dag zoveel mogelijk neutraliseren en vooral geen prikkels zoeken die me kunnen benadelen.

Ja. Mood-making is misschien niet goed.. maar misschien soms toch ook weer wel.
De Engelsen hebben ook daar een uitdrukking voor; fake it untill you make it.
Je heb soms een keus: ga ik door met een slecht humeur, of neem ik een andere richting en ga ik iets doen waardoor ik me beter voel. Zoals bijv. @Emmo suggereert. Of eenvoudiger, je zet je favoriete muziek op en maakt een dansje tot je er zelf blij van wordt. Of zoiets.

@EruYagami: En intussen ben je stiekem weer jarig geworden. Hopelijk wordt het een positief jaar voor je. En verder wens ik je uiteraard dat je in geluk en gezondheid maar een oud mannetje moge worden.

Gefeliciteerd @EruYagami. Fijne dag, en geniet van de lente

En vandaag mag ik je feliciteren met je tweede lustrum op WMR.