Een ontroerende commercial over een eenzame, ongelukkige oude man gaat de wereld over. Adidas moest er eerst niks van weten, maar biedt de Duitse student die hem voor school maakte nu een baan aan.

Meer dan 2 miljoen views heeft de nep-commercial van de 26-jarige Eugen Merher. Ster van de sportreclame is geen jonge atleet maar een hoogbejaarde man die in een bejaardentehuis woont. Hij is eenzaam, lusteloos en ongelukkig. Tot de dag dat hij zijn sportschoenen aantrekt en gaat rennen.

Merher is overweldigd door alle positieve reacties, vertelt hij aan de telefoon. De reclame was in maart al af, maar is pas echt viral gegaan sinds hij – op advies van een expert – de muziek heeft aangepast. Nu wordt hij overspoeld door media en bedrijven die hem stages en banen aanbieden.

Het begon eigenlijk allemaal met een heel normale studieopdracht bij de filmacademie: bedenk en maak een commercial, van welk merk dan ook. Alles mag, zolang je maar binnen het budget (3500 euro) blijft.

Eugen Merher dacht aan een familielid dat onlangs overleden was. Bij familiefeestjes, die doorgaans een beetje saai waren, ging hij voor een leuk gesprek altijd naar één persoon. Geen neef van dezelfde leeftijd, maar een hoogbejaarde man van 80 jaar oud. Ze praatten over voetbal en andere nieuwtjes, alsof het leeftijdsgenoten waren. "Een oude man, maar met een jong hart," vertelt Merher. "En een grote inspiratiebron voor deze reclame."
Oma en opa deden ook mee

De Duitse Merher bedacht een script en scande websites met acteurs. Maar de student had zoveel ouderen nodig dat hij ook maar langs een bejaardentehuis ging om te vragen of er een man of veertig wilden figureren; het antwoord was volmondig ja. Ook zijn oma en opa wilden wel meedoen. De echte kenner ziet ze zelfs in verschillende scènes in verschillende scenes voorbij komen, verklapt hij. "Je moet wat als je eigenlijk geen budget hebt."

De opnames waren een feestje, maar ook een tikkeltje chaotisch, vertelt hij. "Sommige figuranten uit het bejaardentehuis waren superenthousiast, maar ook al langzaam aan het dementeren. Die kwamen dan een dag te vroeg naar de filmlocatie." Toen ze de laatste scene wilden opnemen waren veel ouderen ook zo fanatiek aan het gillen (en slechthorend), dat ze niet doorhadden wanneer ze moesten stoppen. "Dan was ik als een gek aan het zwaaien totdat iedereen doorhad dat ze wel konden stoppen," zegt hij lachend.
Eindresultaat bekijken

Wilde hij de groep ouderen anders indelen voor een nieuwe scene, dan kon dat ook niet zomaar. "Dan val ik om hoor," kreeg ik dan te horen. Toen de reclame af was is er een zaaltje afgehuurd en heeft hij, samen met het team en 100 bejaarden, het eindresultaat bekeken. "Ze vonden het echt hartstikke leuk."

Merher had voor, tijdens en na de opnames contact gezocht met Adidas: of ze wilden sponsoren of wellicht zelfs de commercial wilden gebruiken. Elke keer kreeg hij een afwijzend antwoord. Het bedrijf kreeg immers veel vergelijkbare mails, bovendien was de reclame 'niet in lijn' met de branding en deden specifiek uitgekozen bureaus hun marketing al. "Ze leken een beetje vastgelopen in de bureaucratie," zegt Merher.

Afgelopen maand kreeg hij ineens heel andere mails: of hij niet langs kon komen voor een kennismaking of een startersbaan. Maar Adidas heeft nu veel concurrenten. Andere bedrijven hebben de Duitse student, die in het derde jaar van zijn studie zit, ook ontdekt. "Misschien ga ik nu wel ergens aan de slag, in plaats van mijn studie afmaken. In dit vak is ervaring belangrijker dan een papiertje."
Filmpje