Ad Verhoeven (69) bracht zijn overleden vrouw Diny deze week op een bijzondere manier naar het crematorium. Hij fietste ernaartoe, met de kist achter zich aan. "Dit past bij haar. Bij ons."
Ad leerde Diny in 1969 kennen tijdens de Ronde van Lieshout, vertelt hij aan het Eindhovens Dagblad. Ze hielden allebei enorm van fietsen en waren fanatiek erelid van fietsclub BZET (Bloed Zweet En Tranen) De Bosduvels. Diny reed zo'n 8.000 kilometer per jaar, Ad zo'n 20.000 kilometer per jaar. Diny ging onlangs met pensioen, dus zouden ze nog meer tijd hebben om samen leuke dingen te doen.
Maar dat liep anders dan ze hoopten. Diny kreeg in januari last van pijn in haar bovenbenen en kuiten. Het bleek te gaan om vasculitis, een ontsteking van de bloedvaten.
Ze ging een behandeltraject in. Ondertussen waren Ad en Diny ontzettend bang dat Diny het inmiddels heersende coronavirus zou krijgen. Dat zou een complicerende factor zijn. Ze werd er zo'n 20 tot 25 keer op getest, maar de uitslag was elke keer negatief.
Er waren wel andere complicaties. Diny kreeg een longontsteking én een longembolie. Ze belandde op de intensive care in zowel Helmond als Maastricht. Een tweede longontsteking werd haar fataal. Ze overleed op 68-jarige leeftijd. "Gelukkig hebben we wel thuis afscheid van haar kunnen nemen. Dat was heel fijn", vertelt Ad geëmotioneerd aan het Eindhovens Dagblad.
Uiteindelijk werd Diny op een manier die bij hen past naar het crematorium gebracht. Ad fietste met een aanhangwagentje waarop de kist stond van zijn woonplaats Mariahout naar het crematorium in Beek en Donk. "Diny hield enorm van fietsen, net als ik. Dit past bij haar, bij ons. Nee, een triomftocht was het niet. Maar het was wel mooi."
Foto@XavierMeranti: Ik was 14 jaar toen ik begon te werken, ik ben er op 50 jarige leeftijd mee opgehouden, 36 jaar werken vond ik lang genoeg.
Ik ben dus eigenlijk vanaf mijn 50e een pensionado. Geloof me, ik heb nooit een hekel aan werken gehad maar vraag me nu toch weleens af waar ik indertijd de tijd vandaan haalde om te kunnen werken
Op je 67e met pensioen gaan en na een korte tijd de pijp uit gaan? Ja hoor, dan heb je het voor elkaar
Ik ben een groot voorstander van met pensioen gaan na een x-aantal werkzame jaren, niet zozeer gebaseerd op leeftijd.
Ik ben erg jong begonnen, geef ik toe, maar zeg 25 jaar werken zou voor de meesten haalbaar moeten zijn, ongeacht het niveau van het werk. Als je 30 bent als je begint te werken kun je er toch nog op je 55e uit. Mooi op tijd om nog van het leven te genieten.
.
Laatste edit 18-05-2020 01:07
@KhunAxe: Als ik eens ga tellen....
Ik ben begonnen met werken toen ik 22 jaar oud was,
ik moet door tot ik 68 jaar ben...
dus
46 jaarMijn ouders, ooms en tantes zijn niet oud geworden, gemiddeld tussen 73-78 jaar oud.
Als ik die leeftijd aanhoud, dat heb ik max. 10 jaar om van mijn pensioen te genieten ...
Je zou er bijna depressief van worden.
@Emmo: Ik meen het hoor!! Werken? Niks mis mee, maar je werkt om te leven, als je leeft om te werken doe je het echt fout vind ik..
En inderdaad, ik denk dat jouw beroep best zwaar is, evenals dat van bouwvakkers om maar een dwarsstraat te noemen. Ik vind dat men name degenen in zware beroepen compassie betoont mag worden.
Ik weet best wel dat het economisch niet haalbaar is, maar het zou het wél moeten zijn!
@Mamsie: Euh, zondag zeg je? Je realiseert jezelf dat het pas maandag is? Ik zou maar een beetje benedenwinds gaan zitten als ik jullie was
aan.