TEXEL - Sarah en Freya Eshuys lijken met hun blonde korte haar en gebruinde gezichten niet als twee druppels water op elkaar. Wel zijn ze al hun hele leven onafscheidelijk van elkaar. Op Texel zijn ze vooral bekend als de tweeling van hotel Den Burg, dat gerund werd door hun vader en moeder.

De blonde tweeling maakte deel uit van een golf aan tweelingen die rond 1980 op het eiland geboren wordt. Moeder Hanny Eshuys: "De jongens van Hillen, de jongens van Boks en Bob en Tom van Jan Wolkers om er maar een paar te noemen. Een verklaring heb ik er niet voor. De maan, de sterrestand, ach misschien was het gewoon toeval."

Toen Hanny Eshuys in 1978 zwanger was verwachtte ze eigenlijk maar een kind. Ze was wel heel dik en in het ziekenhuis kwam de aap uit de mouw. Ze beviel van een eeneiige tweeling. Eerst werd Freya geboren en vijf minuten later kwam Sarah. Ze leken sprekend op elkaar. "Ik kon ze uit elkaar houden omdat de een wat zwaarder was dan de ander. Dan woog ik ze op mijn handen en wist ik dat is Freya en dat is Sarah", lacht moeder Hanny. Als kinderen waren ze altijd samen. Hielden de gasten van het hotel vaak voor de gek omdat ze zoveel op elkaar leken.

Op de lagere school werden ze na overleg van ouders en onderwijzers in aparte klassen gezet. "Dat leek onze ouders beter omdat we ons dan beter als individu konden ontwikkelen. Toch fopten we de leraren wel eens door in elkaars klas te gaan zitten. Zij hadden niks door, de kinderen wel", vertellen Sarah en Freya. "Alleen als we op het bord moesten schrijven vielen we door de mand. Want ik ben links en Sarah is rechts. Dus dan zagen ze het", zegt Freya.

Onafscheidelijk gingen ze door het leven. Ze hadden dezelfde vriendinnetjes. Toen ze pubers waren en uitgingen raakte Freya aan de praat met een jongen maar ging Sarah uiteindelijk op date met hem. "Hij had niks door. Het is uiteindelijk niks geworden hoor", lacht Sarah. Pas na de middelbare school ging ieder haar eigen pad. Ze waren allebei dol op theater. Sarah ging naar de theateracademie in Amsterdam en Freya naar die in Breda. "Maar als we dan projecten moesten doen dan zochten we elkaar wel weer op en maakten we samen voorstellingen."

In 2016 overleed vader Hans. Het was een grote klap voor moeder Hanny en de tweeling. "Het was zo'n levenslustige man. Samen met mams runde hij 35 jaar hotel Den Burg. Onze moeder was de drijvende kracht maar papa was de gastheer en man van de bar. Hij hield ook erg van het buitenleven, was graag bij het strand en was een fanatiek zeiler. Die behoefte aan buiten zijn hebben wij van hem geërfd", vertelt de tweeling. Sarah en Freya kwamen weer op Texel wonen en hielpen hun moeder bij het runnen van hotel Den Burg. "Ik denk wel dat je als tweeling het verdriet beter aan kan."

"Wij konden bij elkaar uithuilen. Mama moest veel meer alleen doen", zegt Freya. Na de dood van vader Hans is de tweeling dus wel weer veel meer naar elkaar toe gegroeid. Het hotel is inmiddels verkocht en nu is het voor de tweeling weer tijd om wat afstand te nemen.

Sarah heeft sinds enige tijd een vriend. Freya is vrijgezel. "Omdat we zoveel samen doen is het voor een man best lastig om zijn positie te bepalen. Hij moet zich er wel bij neer kunnen leggen dat ik heel veel met Freya ben. Freya had een vriend die dat heel lastig vond", vertelt Sarah.

Toen ze nog pubers waren hadden ze veel contact met de tweeling Valentijn en Alexander Hillen. "Toen hebben we het er wel eens over gehad dat we een relatie met elkaar zouden beginnen. Dan waren we in een klap klaar", lacht Sarah. "Maar het is er nooit van gekomen.

Sarah en Freya hebben niet zoveel contact met andere tweelingen van Texel. "Vroeger dus wel met de tweeling Hillen en de jongens van Boks. En met Bob en Tom Wolkers zaten we op zwemles. Toen we pubers waren hebben we een soort tweelingenclubje gehad maar dat hield geen stand."

Op de vraag waarom er rond 1980 zoveel tweelingen op Texel geboren werden hebben Sarah en Freya geen sluitend antwoord. "Misschien heeft het stormachtige weer op Texel ervoor gezorgd dat er iets met de eitjes en zaadjes van onze vaders en moeders gebeurde", lachen ze. "Nee, ik denk dat het een mysterie is en zal blijven."