Elke doe-het-zelver heeft het tegenwoordig in zijn gereedschapskist: ducttape. Je plakt er alles mee vast of dicht wat los zit of lek is. Mooi is anders, maar makkelijk is het wel. En effectief. Of het nu een loshangende bumper is of een lekkende afvoer, met ducttape fix je het.

Binnenkort kunnen ook chirurgen ermee aan de slag. Ingenieurs van het befaamde MIT in Boston hebben een plakband ontwikkeld om lekkende darmkanalen te dichten of gescheurde organen te hechten. Hun chirurgisch ducttape is supersterk en flexibel, het hecht in natte omstandigheden en niet onbelangrijk: het is afbreekbaar. Na een maand of drie is het weg.

Wie hun artikel in Science Translational Medicine leest, krijgt de neiging zelf aan de keukentafel aan de slag te gaan. De ingenieurs gebruikten voor de rug van hun tape polyurethaan (pur), terwijl de plaklaag bestond uit een mengsel van polyacrylzuur (het vochtopnemende poeder dat in luiers zit), een bindmiddel en gelatine. Maar het vereiste nog heel wat geknutsel eer de ingenieurs het gewenste resultaat hadden bereikt. De band mocht bijvoorbeeld niet uit zichzelf opzwellen in een waterrijk lichaam, maar moest meebewegen met de organen.

De ingenieurs hadden eigenlijk tweezijdig kleefband ontworpen, om twee vochtige oppervlakken aan elkaar te kunnen plakken. Maar toen ze ermee naar het ziekenhuis stapten, bleek dat chirurgen meer behoefte hadden aan enkelzijdige tape. Nu hechten ze scheuren en gaten met naald en draad. Een precisiewerkje dat niet altijd goed gaat. Tot twintig procent van de hechtingen blijkt achteraf te lekken. Dat gebeurde niet bij de proefdieren die met de ducttape werden behandeld.

De ingenieurs zijn een bedrijfje gestart om van hun vinding een commercieel product te maken.