Iedere winter zien we ze in de stad: duizenden spreeuwen die in de lucht de mooiste figuren maken. Voor velen een feest voor het oog, maar voor bewoners in de Amsterdamse Scheldebuurt was de pret snel over. De spreeuwen kozen hun buurt uit om te overwinteren en lieten hier een enorme ravage van stront achter.

Overal waar je keek lag stront. Op de auto's, fietszadels, (dak)terrassen en schuren: alles werd ondegepoept. ''Centimeters dikke lagen witte stront'', zoals een van de bewoners het omschrijft. Ritjes naar de wasstraat waren een wekelijks uitje en in het begin werden de tuinen nog regelmatig ontruimd van de poep, maar het was dweilen met de kraan open.
Foto

"Iedere dag werd er weer een nieuwe lading stront achtergelaten", zegt een andere bewoner. Bij de stront bleef het niet. Ook het geluid dat de duizenden spreeuwen maakte was een grote last voor de buurt. "Kriek, kriek, kriek, en dan de hele dag lang", zegt een bewoner.

"Ze schreeuwen eigenlijk, het is gewoon kakelen, hele gesprekken lijken het wel." Dat klopt, Uit uitgebreid onderzoek bleek dat spreeuwen per minuut 50 keer zoveel informatie in geluid aan elkaar kunnen doorgeven dan de mens.

Een aantal bewoners deed nog verwoede pogingen om de spreeuwen weg te jagen. Vooral hogedrukspuiten, pannen en deksels werden in gezet. Rond schemertijd stond de buurt klaar om zoveel mogelijk lawaai te maken. De spreeuwen schrokken ervan en het hielp even, maar even later kwamen ze gewoon weer terug. Ook bomen waarin de spreeuwen tot rust kwamen zijn flink toegetakeld: er is weinig van over. Door het gewicht van de spreeuwen en de hoeveelheid poep overleven de takken het niet, legt een bewoner ons uit.

Gelukkig is het overwinteren in de stad nu afgelopen en zijn de spreeuwen deze week vertrokken naar Scandinavië en Oost-Europa. ''Voor nu is het even rust in de buurt, en nu hopen dat ze volgend jaar niet terugkomen.