Dat is een erg zielig iets .

graspol61: Ik kan het niet zielig noemen, het is iets wat nou eenmaal gebeurt. Wat ik wel opmerkelijk vind, is dat iemand nog op hoge leeftijd een hond aanschaft. Stel dat het beest tien jaar oud is, dat is al een behoorlijke leeftijd voor een Golden retriever, dan heeft ze die nog gekregen toen ze zelf 84 was. Er van uit gaande dat ze de hond als puppy gekregen heeft. Ik heb mijn Beestje 3 jaar geleden aangeschaft, toen was ik 58. Ik heb de afweging gemaakt dat het beestje rond de vijftien jaar oud zou worden, dan zou ik 73 zijn. Dat vond ik een redelijke leeftijd. Als Joy inderdaad die 15 jaar vol gaat maken ( en ik ook) dan zal dat absoluut de laatste hond zijn voor mij. Daarna is de kans dat je hond je overleeft veel te groot. Dan zou ik niet weten wat er met het beestje zou gebeuren. Dat zou ik absoluut niet willen!

Volgens mij loopt hij daar wél aangelijnd. Dus helemaal uit zichzelf is hij daar misschien niet.

@HoLaHu: een verstandige overweging.
Ik was van de week bij een ouder echtpaar dat een paar jaar geleden nog een pup in huis genomen heeft. Die hadden wel met de kinderen overlegd en het is van te voren afgesproken naar wie de hond gaat als er iets met hen gebeurt. Het was trouwens ook op aansporen van de kinderen dat die hond er gekomen is.
Mijn kinderen zijn meer van de katten en vaak de hele dag aan het werk. Dus wij hebben ook al besloten geen volgende hond meer te nemen als de huidige overlijdt. Als het huidige beest 15 wordt zijn wij dan iets van 68 en 61.
Overigens gaat het niet enkel om het overleven van het dier maar juist bij honden ook om het kunnen geven van voldoende beweging door met ze te gaan wandelen. Ik zie trouwens ook wel mensen met een scootmobiel hondjes uitlaten, maar het is toch wat bewerkelijker.

@Jawel: Uiteraard is het altijd een afweging die je maakt navenant je eigen levensomstandigheden. Bij dat oudere echtpaar in jouw voorbeeld zijn het de kinderen die aangespoord hebben dat pa en ma nog een hond zouden nemen. Er is ook overeenstemming wie de hond zou overnemen, mocht er iets gebeuren met dit echtpaar waardoor ze niet meer voor de hond kunnen zorgen. Ik ken een weduwe die na de dood van haar man een hondje aangeschaft heeft, ook op aanraden van haar kinderen. Want dan zou ze niet meer zo alleen zijn. Dat ging een jaar goed, maar toen kreeg ze last van haar heup. Ze kon het beestje op een gegeven moment niet meer uitlaten, ze moest geopereerd worden, kreeg een nieuwe heup en daarna moest ze een paar maanden revalideren in een verpleegtehuis. Haar dochter heeft toen het hondje in huis genomen. Daar floreerde het hondje uitermate, want de dochter had al twee hondjes en die konden het prima met elkaar vinden! Toen de vrouw weer opgeknapt was vond ze het eigenlijk zielig dat het hondje weer bij haar zou komen. Want dan moest het beestje weer alleen zijn, zonder speelkameraadjes. De hond is bij de dochter gebleven.
En zo heeft iedereen zijn eigen verhaal. Zolang er goed over nagedacht is en aan het belang van mens én dier wordt gedacht, is het allemaal prima!