In het Franse Lamontélarié is een 68-jarige kunstenaar getrouwd met zijn in 2004 overleden vrouw. Het postume huwelijk is een uitzonderlijke procedure die wordt toegelaten door de Franse wetgeving. Jean-Louis Ronzier ontmoette zijn vrouw, Martine Cazenave, in het midden van de jaren '80. Ze besloten om tot hun pensioen te wachten alvorens in het huwelijksbootje te stappen. Maar de vrouw werd ziek en overleed in 2004 op 52-jarige leeftijd op amper twee weken van de vooropgestelde huwelijksdatum. "Ik had haar beloofd dat we zouden trouwen en ik kom die belofte na. Twintig jaar samenleven, dat vergeet je niet. Ik blijft met haar praten en vertel haar wat ik doe", aldus Jean-Louis Ronzier voor aanvang van de ceremonie. De plechtigheid werd bijgewoond door een vijftigtal vrienden en familieleden. Ronzier arriveerde op het gemeenthuis met de hoed van zijn overleden echtgenote in de hand. Die hoed legde hij ook op de stoel waar zijn vrouw normaal zou gezeten hebben tijdens de trouwplechtigheid. Schilder-artiest Ronzier verklaarde dat hij een echte veldslag heeft moeten leveren om het huwelijk te kunnen laten plaatsvinden. Zo had hij eerder al vruchteloos aanvragen ingediend bij voormalig Frans president Jacques Chirac. Een nieuwe aanvraag, ditmaal bij de huidige Franse president Nicolas Sarkozy, leverde wel resultaat op. In de Franse grondwet is de mogelijkheid van een postuum huwelijk voorzien. Het gaat dan ook niet om het eerste postume huwelijk in Frankrijk.
Quote Tistochwat: Lijkt me een dooie boel, dat huwelijk.
Wat een humor ik moest erg om je lachen @ Henise bedankt voor het filmpje inderdaad heel erg natuurlijk en mooi. Er is voor mij nog hoop dus. Misschien trouw ik toch nog ooit G*D zal het weten
Kimmaria schreef: hoeveel ik ook van een man zou houden ik zou niet met een dode man trouwen! ----------------------- Hij voelde het als een plicht omdat ze hadden afgesproken te gaan trouwen en hij die afspraak wilde nakomen.
Ik vind het heeeeel ontroerend...ik denk als ik in die kerk had gezeten en de man binnen had zien komen met die hoed....dat ik een of twee traantjes geplengd had..meer niet, want ik ben geen emotioneel type