Het was 1992..
Ik zat achter mijn bali in Amsterdam te werken en de kas stond achter mij in een kastje toen de deur werd ingetrapt en 2 mannen op mij af stormde 1 hield zijn revolver tegen mijn slaap en de ander vroeg naar de kas en het geld, ik voelde hier meteen dat ik de touwtjes in handen had en vertelde met spijtige stem dat er in de kas geen geld was (ik had dat verstopt)
Ook ik babbelde wat met de jongens. Op tafel stond altijd een koektrommel voor hongerige rijinstructeurs die zo af en toe binnen kwamen om een leerling op te halen.
"neem een koekje" heb ik nog durven zeggen ..
ach een overvaller is ook maar een kind.
Ze hebben zonder geld moeten vertrekken en ja ook ik was in shock. Maar slachtoffer ..
nee dat ben ik niet geweest.
Waarom niet?
Omdat ik mij bij de overval 10 jaar daarvoor al voorgenomen had, dat ik nooit meer
slachtoffer zou worden slechts iemand die iets negatiefs ervaren had/heb.