Ik herkende Bob ook niet zo'n 3 jaar geleden tijdens een concert in de HMH.
Vergane glorie helaas.
Maar ik wou hem nog eens een keer live meemaken voordat één van ons tweeën de geest zou geven.
Hij liep tussen de nummers door van z'n keyboard (een gitaar waagde hij zich niet meer aan) naar de andere bandleden met z'n armen in een zodanige positie dat ik dacht dat ie ze wou laten zien hoe groot die vis wel was die hij laatst gevangen had.
Hij was toen al niet meer helemaal fris, vrees ik.
MAAR 2 jaar later stond ie daar weer, alleen heb ik bedankt.
Thanx Bob, for: Like a Rolling Stone.
Vrij naar Keith Richards.