Quote Henze:
...waardoor er dus nog steeds 50/50 bestaat dat ie t wel of niet heeft...maakt een groot verschil
En dat zou dus liegen zijn. Er bestaat geen 50/50, het is namelijk 999/1. (Om het nog maar even te verduidelijken, van elke 1000 kinderen waarvoor deze testen gedaan zijn en er deze uitslagen uitgekomen zijn, zullen er 999 de voorspelde ziekte krijgen, en 1 niet). Realiseert men zich even dat als artsen alleen nog maar op basis van absolute zekerheden mogen handelen, er nooit meer een patient aangeraakt gaat worden?
En ook of die vrouw dat kind aborteert of niet is niet de schuld van de artsen, hoe zij de uitslag van dit onderzoek ook interpreteren. Ik ben het absoluut met je eens dat artsen niet actief abortus moeten gaan bevorderen. In dit geval is het slechts de taak van de arts om informatie te verstrekken, niets meer en niets minder. Sterker nog, voor elke handeling heeft de arts
informed consent van de patient nodig (d.w.z. dat hij de patient goed moet voorlichten over wat er aan de hand is zodat deze een
weloverwogen besluit over de verdere handeling mag nemen), indien de arts poogt om het besluit van de patient te beinvloeden (in de richting van wat hij juist vind) is er geen sprake meer van informed consent en is de arts in overtreding. Voorts geldt er een wettelijke bedenktijd (van 14 dagen, als ik het goed heb) voor abortus, dus de patient krijgt ook nog voldoende tijd om de zaak tot zich door te laten dringen)
Als het al zo is dat er tegenwoordig te gemakkelijk besloten wordt tot abortus, dan ligt de oorzaak daarvan waarschijnlijk niet bij de artsen maar veel eerder bij de maatschappij als geheel, waarin ouders blijkbaar geen (zwaar) gehandicapt kind willen opvoeden.
Doen artsen het _ooit_ nog goed?
Laatste edit 11-10-2010 13:22