Wat erg, ze had beter Apeldoorn kunnen bellen dan was ik in gestrekte draf naar haar toe gegaan om haar te masseren dan had ze nog geleefd.
Alleen had ik haar beleefd gevraagd of ik haar knie mocht aanraken en dan had ze gezegd: maar natuurlijk, is alleen de knie.
Maar dan had ik wel gezegd met een blik,nee niet op de weg, maar op haar open bloes:
maar ik ga wel binnendoor!