o jee
ik was enig kind van tamelijk oude ouders, die 'de waan van de dag' niet altijd even goed volgden
of mijn ouders, als ik nu 13 was -die waren toen 52 en 56- genoeg 'overzicht' zouden hebben om te voorkomen dat de domme dingen die ik als 13-jarige had kunnen maken (echte naam en 'gesmokkelde geboortedatum' is daar denk ik dodelijk
), weet bijna zeker van niet
ik was een bang en voorzichtig kind. ben bang dat, als ik nu 13 was, met mijn ouders, dat bange en voorzichtige mij had beschermd voor foto's online die nog 'op zouden duiken' als ik middelbaar was (nu dus)
heb zelf geen kids, kan alleen maar hopen dat 'ouders van nu' (zo heette een krantje dat mijn ouders indertijd lazen, en dat niet aansloot op de realiteit van mijn lagere school, ik was zo een rotkoter dat het krantje ook las, net zoals ik de Spock regelmatig nasloeg
) begrijpen dat ze zich met 'het internetgebeuren' moeten bezig houden, omdat ze hun kinderen dat internet niet kunnen verbieden vanwege school en zo
'internetgebeuren' is dus niet te vergelijken met het 'hitgebeuren' waarmee ik rond mijn tiende mijn moeder 'op de kast kreeg' (ik had minstens een jaar lang al mijn dubbeltjes en kwartjes zakgeld opgespaard om een draagbaar radiootje te kopen, en luisterde naar Radio Veronica, toen nog een zender die illegaal vanaf een schip net buiten de territoriale wateren uitzond
)
nou ja, hoe dan ook, overal in alle tijden komt het met de allermeeste kinderen goed 'met dat opgroeien'....
toen een jaar of 15 geleden, bij een begrafenis van een tante, mijn nicht vertelde dat ze eerder die maand bij de begrafenis van een kind -klasgenote van haar dochter, als ik mij goed herinner- was geweest, vroeg of ik (we scheelden één klas op dezelfde lagere school) mij kon herinneren of wij ooit een mede-leerling hadden verloren, toen vermoedde ik dat die kinderen (nicht en ik zijn van 1960 en 1961) die toen als kind doodgingen 'in onze tijd' miskramen waren geworden, of kort na de geboorte waren gestorven, omdat ze toen de kennis en technologie niet hadden om die kinderen zo lang in leven te houden dat ze naar school konden en andere kinderen leerden kennen....
(mijn nicht wist niet dat de zus een collega -in hetzelfde piepkleine dorp- van mij ook naar die begrafenis ging, als buurvrouw en moeder van een evenoud kind, en dat zus van collega het contact van haar zoon met buurmeisje altijd moest begeleiden met uitleg van medicijnen en medische ingrepen van buurmeisje)
de moraal van dit verhaal is dat iedere generatie opvoeders voor dingen komt te staan waar hun ouders geen weet van hadden
Laatste edit 27-11-2011 19:40