SamuiAxe: Ow, ik kom nergens meer aan toe! Telkens als ik een klusje wil gaan doen maar gauw nog weer even kijk zie ik weer een goeie reactie waarop ik meteen weer terug wil beppen. Speciaal voor jou nog eentje dan en dan geef ik mezelf echt een schop onder de kont
.
Ik begrijp supergoed dat je dat zegt, dus hoe erg je het vindt om de walvis uit te roeien en de natuurlijke bronnen op te gebruiken, want zelf voel ik dat ook heel sterk zo. Maar de vraag is of dat, puur rationeel en wetenschappenlijk gezien, zo is. Verder is de vraag of overbejaging onnatuurlijk is, gezien het feit dat wij mensen de daders zijn en ook wij onderdeel van de natuur zijn. Theorethisch gezien zou je dus kunnen zeggen dat alles wat wij uitvreten natuurlijk is.
Maar terug naar die uitroeing en uitputting van de bronnen. Wezenlijk gezien is dat in het grote geheel helemaal geen ramp (ook al voelt dat heel anders). Immers het uitsterven van diersoorten is feitelijk een natuurlijke cyclus die het leven op aarde steeds sterker maakt. Het uitsterven van een bepaalde soort leidt vrijwel altijd weer tot het onstaan van nieuwe soorten die op de een of andere manier beter aangepast zijn aan de huidige omstandigheden. Door deze cyclus blijft de natuur in ontwikkeling en daarmee beter up to date. Net zoals wij bacterien uitroeien en er steeds nieuwere en recistentere versies ontstaan. Dat principe gebeurt op alle niveaus, van micro tot macro. Zo heeft het uitsterven van de dino's vermoedelijk heel veel andere organismes een kans gegeven. Die organismes bleken dan weer veel beter aangepast aan de nieuwe omstandigheden (veranderde temperatuur, luchtsamenstelling en voedingsbronnen). God, ik ben weer veel te omslachtig, snap je het nog?
Nou en dat geldt ook voor de natuurlijke bronnen, als wij eenmaal pleite zijn, dan ontstaan er vanzelf weer nieuwe bronnen. Het duurt even, maar wat betekent tijd nu eigenlijk in het geheel? Dus wij kappen alle wouden, vervuilen alle zeeen en lucht en helpen onszelf en driekwart van de natuur om zeep. Gevolg is dat de het leven opnieuw begint, organismes die leven van afvalstoffen en hoge co2 gehaltes evolueren tot nieuwe misschien wel prachtige diersoorten die beter aangepast zijn aan de dan geldende omstandigheden en anders geen kans gehad hadden. En er ontstaat een nieuwe aarde en weer nieuwe bronnen.
En die zelfvernietiging. Daar zijn allemaal weer hele nare testjes en onderzoeken over. Veel te veel dieren meerdere generaties in een veel te kleine ruimte zetten leidt tot van alles. Vooral : ontstaan van dodelijke ziektes, onvruchtbaarheid, door overbevolkingsstress verhoogde hart en vaat risico's, onderlinge moord en slachtpartijen, psychische en fysieke devaluatie, zelfdestructief gedrag enzovoort. Dit alles leidt op termijn vermoedelijk tot ondergang van een soort want in het echte leven komt daar nog bij een tekort aan voedingsstoffen, vervuiling enzovoort. Nou, die situatie is toch die van ons te voete uit
?
Nu gauw aan de slag. Hoop dat ik van bovenstaand een begrijpelijk geheel heb kunnen maken. En nogmaals, ondanks al die therorie, ik ben ook enorm tegen de walvisjacht, wa betreft die van de inuit daargelaten. Super trouwens dat je zo'n tocht gemaakt hebt zeg. Dat moet waanzinnig indrukwekkend geweest zijn. Zou zoiets zelf heel graag eens willen doen.