Hij moet wel: de sukkelaar is immers niet meer welkom in zijn thuisland.
Eventjes recapituleren: vorig jaar dook net voor de feestdagen het verhaal op dat er een arme, eenzame en verkleumde Pool ergens op Linkeroever in een grot woonde. Menslievend als we zijn, hielpen we de mens verder met whisky en soep. Een gezin uit Hove bood hem tijdens de feestdagen zelfs een feestmaal aan. Maar beetje bij beetje begon het verhaal van de arme Pool af te brokkelen. Hij bleek niet de sukkelaar te zijn zoals hij iedereen liet geloven, maar een doortrapte leugenaar, crimineel en vrouwenmishandelaar. Er werd wel gezegd dat hij terug naar Polen moest omdat hij hier niks te zoeken had, maar er werd weinig gedaan. Tot op een warme dag in juni. Piotr had een flink stuk in zijn kraag en hij haalde een grapje uit met de arm der wet. De flikken konden er echter niet mee lachen en ze brachten hem prompt naar het gesloten asielcentrum van Brugge. Hij zat er dan wel droog, maar niet zo gezellig dan in zijn hol: “Ik heb er twee dagen achtereen geen eten of drinken gekregen, ze behandelden me er als een crimineel. Ik was zo kwaad dat ik mijn matras in stukken heb gescheurd”, aldus Piotr. Toch nog veel kracht, zelfs na twee dagen niks te eten, zo zeggen wij dan. Een matras in stukken scheuren, niet iedereen doet het hem na. Maar goed, na die twee weken was de bus naar Polen daar en Piotr, die ging noodgedwongen mee. Hij was er echter nog maar nauwelijks toegekomen, of de Poolse politie wees hem al terug uit zeker! Noodgedwongen zette hij het op een lopen, en al liftend kwam hij weer terug in België aan. Voor wie hem een kaartje wil sturen: Piotr Koscik woont weer in zijn zelfgebouwde bunker op Linkeroever. Foto