Kan me er wel iets bij voor stellen, maar na 5 jaar pas kunnen overtuigen dat de jongen moet eten, vind ik wel erg lang!

Cod4_specialist: die jongen kon niet eten omdat hij het associeerde met pijn. En op die leeftijd beseft zo je nog niet dat als je ouders zeggen dat hij moet eten, hij dan ook echt moet eten.

Cod4_specialist: zeker nooit last gehad van een trauma en/of angst?

Sommige mensen hebben er hun hele leven last van. Angst is een lelijk iets. Je komt er vrij makkelijk aan, maar ervan afkomen is zoveel moeilijker.

Een oud-collega van mij had zoiets met zijn dochtertje. Dat meisje was bang om te poepen omdat het zeer deed. Dus hield ze het zolang mogelijk op wat ook weer zijn eigen ergernissen met zich meebracht. Het kind heeft middels therapie geleerd dat poepen geen pijn hoeft te doen. Geen gein, zoiets verzin je niet

SamuiAxe: dat komt héél veel voor toen ik op de kinderafdeling liep zag ik minstens 1 keer per week een kind die speciale therapie moest krijgen vanwege angst om te poepen
en niet kunnen eten komt ook regelmatig voor bij zieke kinderen. Je ziet het ook veel bij kinderen die chemotherapie hebben gehad op zeer jonge leeftijd, die zitten al zo lang aan de sondevoeding dat het zeer moeilijk is weer terug te gaan/ voor het eerst te gaan eten
Gelukkig is het dit kindje gelukt

Ik zie hem in de toekomst wel als topagent van de smaakpolitie!

Nou met kleine beetjes komt ie er dan toch wel
Wie weet gaat ie later wel zoveel van voeding houden dat ie kok gaat worden

@Poef: en @sleeper:

Ik vind dat je als ouder toch een beetje te kort doet als je je kind zo lang zichzelf laat wijs maken dat hij niet kan eten.

Dat zoiets een week of een paar weken duurt kan ik me goed voorstellen, maar 5 jaar....
Dan is de moed (van de ouders)na een tijdje toch al snel opgegeven.

Top prestatie

Cod4_specialist: Ik snap niet dat je niet eerst eens leest wat er staat: Na 5 jaar THERAPIE, m.a.w. ze zijn er gewoon 5 jaar mee bezig geweest. Hoezo, je doet je tekort? Knap van die ouders dat ze volgehouden hebben, heel knap!

@Hart: Ik heb het heel goed gelezen.
Maar als je als ouder zorgt dat je kind gewoon eet, dan was therapie helemaal niet nodig geweest.

Kan me niet voorstellen dat je een kind niet kan leren om te eten!

Cod4_specialist: Mensen die iets vergelijkbaars nooit hebben meegemaakt begrijpen dit soort dingen meestal niet. Als je iets dagelijks, zoals eten in dit geval, associeert met angst of pijn, is de natuurlijke instinct hierop om het niet te doen. En wat eerder is gezegd, door @sleeper, je komt er heel makkelijk aan maar veel lastiger vanaf.

@Poef: Ik begin nu toch te twijfelen aan al het commentaar dat ik krijg.

Maar als een baby, eten associeert met pijn dan is het aan de ouders om het kind daar overheen te zetten.

Hebben de ouders het kind wel goed voedsel gegeven toen hij zijn eerste hapjes kreeg?

Of heeft het kind één of andere afwijking waardoor het maagzuur naar boven komt, dan is het wel te begrijpen.

en dan krijgt het kind nu Engels eten

Tja Engels ontbijt; dat wordt weer brandend maagzuur.

Cod4_specialist, ik kan me jou reactie wel voorstellen, maar je ziet het echt verkeerd!

Mijn jongste heeft een tijd lang alle vaste voedsel geweigerd, ze was toen nog erg klein.
Hoe maak je een kind duidelijk op die leeftijd (van 0 tot 5) dat het angst is waardoor hij niet wil eten??

Hoe had jij het voor je gezien aan tafel, vader zijn mond open krikken en moeder het eten erin proppen?
Ga er maar aan staan, wij hebben toendertijd van alles geprobeerd, we aten "toverbonen" "heksensoep" alles wat ze leuk vond, hebben we van stal gehaald, maar nope!
Geen bord erbij zetten voor haar, want kindjes die niet eten hoeven geen bord (in de hoop, dat ze jaloers werd op haar zusje met wel een bord.)

We hebben toen echt lang bij de kinderarts gelopen, ook die wist geen raad, erg frusti kan ik je zeggen!

Volwassenen die angsten ontwikkelen, weten héél goed dat het "maar" angst is, maar kunnen het schijnbaar ook niet "los koppelen" anders had niemand fobieën hoeven te hebben, angstaanvallen of een paniekstoornis!

Doordat jij er zo over denkt, weet ik dat jij het gelukkig niet kent, ik kan alleen maar zeggen, houden zo kerel, angst is een verschrikkelijk iets!!

@Hart:

Kijk, Cod4_specialist: kun je dan wel verwijten dat hij niet goed leest, maar daar maak je jezelf ook een beetje schuldig aan: Het kind is inmiddels vijf jaar, dus kan het nooit vijf jaar therapie hebben gehad! Hoogstens vier jaar. Ik weet het, een detail, maar zo ik het begrijp probeert Cod4_specialist: enkel zijn hoofd er omheen te krijgen en te begrijpen hoe en wat. Dan vind ik goedkoop scoren, nouja, goedkoop

Laatste edit 10-09-2012 06:11

Dus hij had al eerder gegeten!
Het was dus niet de eerste keer!

@balou:

Hier maak je een heel mooi punt, jullie hebben er echt alles aan gedaan om je kind te laten eten. (zoals het hoort)
En het is dan natuurlijk ook gelukt, en ik geloof niet dat jullie er 5 jaar over hebben gedaan.

Mijn dochter at na de fles ook heel moeilijk maar daar hebben we ook van alles aan gedaan om haar toch te laten eten (dat moeten ze gewoon leren), bij het ene potje voedsel werd ze ook misselijk, maar dan probeerden we wat anders wat ze wel lekker vond, en zo beetje bij beetje is ze toch verschillende dingen gaan eten.

Een kind opvoeden is niet makkelijk!

Cod4_specialist, hier was het geen kwestie van iets niet lekker vinden, ze weigerde gewoon alle vaste voeding.
Ze heeft het gekregen toen ik geopereerd ben voor mijn rug, het heeft idd. geen 5 jaar geduurd, maar wel erg lang, ik was ten einde raad want ze moest toch vitamines binnen krijgen!

Het ging mij in het bericht eigenlijk meer over de angst in het verhaal, dat kan zo hevig zijn!
Zo heeft mijn jongste ook lange tijd gehad dat ze weigerde naar bed te gaan, hoe vaak ik haar ook naar boven bracht, ze bleef naar beneden komen, op een gegeven moment zette ze zich schrap in het trapgat en gilde alles bij elkaar, tja, een kind opvoeden valt soms idd. niet mee!!

Cod4_specialist: Ik snap dat je het probeert te begrijpen en ik kan me voorstellen dat dat niet meevalt.....Maar angst is een heel raar iets, het is niet rationeel zal ik maar zeggen. Iemand anders kan jou wel zeggen dat je niet bang hoeft te zijn voor pijn, brand, slangen, spinnen of waar iemand maar bang voor kan zijn. Jij kunt mij met geen mogelijkheid van mijn spinnenangst af helpen en ik ben een volwassene! Waarom sla ik op tilt als ik een spin zie? Ik heb het al duizenden keren proberen te beredeneren, maar angst kún je niet beredeneren! En hoe leg je een klein kind uit, dat vanaf de geboorte last en pijn heeft gehad na het eten van dingen, dat hij daar niet meer bang voor hoeft te zijn? Ik kan me de gevoelens van die vader heel goed voorstellen! Ik kan me zo voorstellen dat die ouders het niet eten van hun kind heel erg op zichzelf hebben betrokken: Wat doen we fout, wat hebben we fout gedaan, waarom eet ons kind niet, hebben wij hem daar dan bang voor gemaakt, hadden we toen en toen dan anders moeten reageren? Ik denk dat Balou precies snapt wat ik bedoel!

@balou: en @Lennie:

Sorry maar ik raak nog steeds niet overtuigd, en ik ga er verder geen woorden meer van maken.

@Lennie, maar al te goed meid!

Cod4_specialist, gelijk heb je, als je nog nooit geen last hebt gehad van extreme angsten, dan moet je je hier ook niet mee bezig gaan houden!