Op de Zweedse peuterschool Nicolaigarden in Stockholm zul je de woorden 'hij' en 'zij' niet horen. Kinderen worden 'vrienden' genoemd. Meisjes hoeven niet per se in het keukentje te spelen en jongens worden als ze huilen net zo lief getroost als meisjes. Volgens de filosofie van de school zal onderwijs waarbij er geen onderscheid wordt gemaakt naar geslacht de kinderen in de toekomst ten goede komen. Dat schrijft Trouw woensdag op basis van een verhaal in de New York Times.
In The New York Times vertelt Malin Engleson, moeder van een van de leerlingen, over haar beweegredenen om voor de school te kiezen. "Meisjes mogen huilen, maar jongens ook. Je kunt dit kinderen maar beter zo vroeg mogelijk bijbrengen", aldus Engleson.
De onderwijzers van Nicolaigarden filmden zichzelf tijdens de lessen, de lunch en het speelkwartier om te onderzoeken hoe ze nou eigenlijk omgingen met de kinderen. "We zagen grote verschillen in de behandeling van jongens en meisjes", zegt Lotta Rajalin, een van de bestuurders van Nicolaigarden. "Als bijvoorbeeld een jongen zichzelf bezeerde werd hij wel getroost, maar korter dan meisjes in eenzelfde situatie. Die kregen langer de aandacht terwijl jongens al snel te horen kregen: kop op, het valt wel mee."
Rajalin denkt dat de manier waarop er les gegeven wordt, ook invloed heeft op het latere leven van kinderen. In het onderzoek dat ze deed kwam duidelijk naar voren dat er door onderwijzers meer met meisjes werd gepraat dan met jongens. Volgens haar zou betere taalvaardigheid van meisjes op latere leeftijd toegeschreven kunnen worden aan de hoeveelheid aandacht in hun kleutertijd.
Het concept van Nicolaigarden lijkt te werken. Drie voormalige docenten begonnen twee jaar geleden een dependance met de naam Egalia. In de staf, die voornamelijk uit vrouwen bestond, kwamen meer mannen. Inmiddels zitten er al meer dan 150 kinderen op de twee scholen.