Hierbij een bizar Vaderdag verhaal. Echt meegemaakt bij Deen Supermarkten in Edam gisteren. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar wat jullie ervan vinden. Ik wil heel duidelijk maken dat ik absoluut Deen Supermarkten, de caissière en de chef niet in diskrediet wil brengen en geloof dat zij volkomen volgens de regels hebben gehandeld, maar het is wel een bizar verhaal. We gingen gisteren nog wat boodschappen doen bij Deen in Edam. Mijn oudste zoon had twee flessen wijn uitgezocht voor Vaderdag voor mij. Ik legde deze op de band bij de kassa, gescheiden met een bordje tot mijn voorganger, en met mijn zoon zijn geld erbij. Daarachter weer een bordje en vervolgens mijn boodschappen. Toen de twee flessen wijn aan de beurt waren vroeg de caissière aan mijn voorganger ‘zijn deze ook nog van u?’. De man antwoordde ‘nee’ waarop ik zei ‘nee, deze horen bij ons, een cadeautje voor Vaderdag van hem (wijzend naar mijn oudste zoon) voor mij’.
De caissière antwoord ‘dan mag ik u deze niet meegeven’. ‘Niet meegeven’ zei ik ‘maar hij hoort bij mij’. ‘Nee, maar dan mag ik u deze evengoed niet meegeven’. Ik herhaalde nog ‘ik denk dat je het niet begrijpt, ik ben ook zijn vader en hij koopt deze twee flessen voor mij, voor Vaderdag, met z’n eigen geld en ik ben er nu toch bij?’. ‘Maar dan mag ik u deze evengoed niet meegeven, regels zijn regels. Hij koopt eigenlijk deze twee flessen wijn en niet u’. Ik pakte de twintig euro op en wilde deze aan de caissière overhandigen en zei ‘nou, dan koop ik ze nu en betaal ik ook bij deze’.
‘Nee maar het is zijn geld, u betaalt het maar het is zijn geld en hij koopt dus feitelijk deze flessen voor u, en niet u’. ‘Nou, dan weet ik het goed gemaakt’ zei ik, en ik haalde het bordje weg tussen de flessen en mijn overige boodschappen, ik gaf de twintig euro terug aan mijn zoon en zei ‘dit hoort allemaal bij elkaar en is van mij, ik koop dit allemaal, ook die twee flessen en ik betaal met mijn pinpas’. ‘Nee, zei de juffrouw weer, die flessen wijn zijn nog steeds van uw zoon en wij mogen geen drank verkopen aan minderjarigen’. Ik keek om me heen, was Ralph Inbar uit z’n graf opgestaan? Waar hangen de camera’s? Dit kan niet waar zijn, ik word zeker in de maling genomen. ‘Ja, ik kan de chef er wel bij halen als u mij niet gelooft’ zegt de caissière.
‘Ik geloof gerust dat er regels zijn en dat deze zijn aangescherpt maar ik denk inderdaad dat jij ze verkeerd toepast’, zei ik. De chef komt en vertelt exact hetzelfde verhaal. ‘Ik kan het gewoon niet doen en riskeer €3.000,- boete. Ik neem aan dat deze dame u hetzelfde verhaal heeft verteld? U had gewoon niet moeten zeggen dat de twee flessen eigenlijk voor uw zoon zijn om aan u te geven voor Vaderdag, da’s alles. Als wij het niet hadden geweten was er niets aan de hand geweest. Nu hebben wij er kennis van en mogen wij dat gewoon niet doen. En uw kinderen zijn er nog bij ook’.
Ik sommeerde m’n kinderen om naar buiten te gaan, zette de flessen nu gescheiden met een bordje achter mijn boodschappen. ‘Ok dan’ zei ik ‘de kinderen zijn weg, ik reken nu deze boodschappen af en daarna wil ik die flessen betalen, of ik haal het bordje weg en betaal alles ineens. Het is dan van mij, ik koop het, niet mijn zoon, die is er niet meer bij’. Maar de chef was onverbiddelijk. ‘Dan loop ik met deze boodschappen nu naar de auto, kom weer terug en pak dan opnieuw dezelfde flessen en reken deze af, kan dat dan?’. ‘Nee, wij hebben er kennis van dat de flessen voor uw zoon zijn om aan u te geven voor Vaderdag en omdat wij die kennis hebben mogen wij u die niet verkopen’. ‘En welke termijn hangt daar dan aan voordat ik wel terug mag komen om deze flessen te kopen?’. ‘Dat kan ik u niet zeggen maar wij mogen u ze niet meer verkopen’.
Mijn enige oplossing was om dezelfde flessen te gaan kopen in een ander filiaal in Volendam. En alle kassa’s en klanten hadden mee genoten van dit bizarre verhaal, dus dat leek me dan maar het beste. Alsnog keek ik goed om mij heen waar de verborgen camera’s hingen van deze candid camera, en eigenlijk geloof ik het nog steeds niet. Normaal ben ik wel wat opstandiger maar besloot het er maar bij te laten, dit had geen enkele zin.
Ik denk overigens dat de caissière en de chef volkomen juist en volgens de regels hebben gehandeld, anders waren ze niet zo resoluut geweest en zo volgehouden, maar ik vind het wel een bizar verhaal.
Wat vind jij?
(Ik geloof zeker dat Deen dit oppakt via de sociale media en ben dan ook zeer benieuwd naar hun verklaring). Ben Knelange.