Een Duits museum wil een gouden tablet terug dat in de Tweede Wereldoorlog werd geroofd uit een depot. Een Amerikaanse rechter moet oordelen of de familie van een Holocaust-overlevende het kostbare voorwerp moet teruggeven.
Het tablet, zo groot als een pasfoto, is 3200 jaar oud en zo'n 7,5 miljoen euro waard. Het werd begin vorig eeuw opgegraven bij een eeuwenoude tempel in Irak. Vanaf 1934 was het tentoongesteld in het Pergamon Museum in Berlijn, maar na de val van Berlijn in 1945 bleek het verdwenen.
De nieuwe eigenaar bleek later Holocaust-overlevende Riven Flamenbaum. Voor zijn dood in 2003 vertelde hij zijn familie dat hij het tablet had gekregen van een Russische soldaat. Hij was in Berlijn beland nadat hij Auschwitz had overleefd en had het tablet geruild voor twee pakjes sigaretten.
De nabestaanden kregen na de dood van Flamenbaum ruzie over de erfenis. Zijn zoon benaderde daarom het museum. Daarop eiste het Pergamon het tablet terug.
De advocaat van de familie vindt dat het museum te lang heeft gewacht met het indienen van een claim. Bovendien, zegt de advocaat van de familie, "zag Flamenbaum het als compensatie voor de dood van zijn familie in de Holocaust".
De rechter doet volgende maand uitspraak.
FotoDe familie heeft zich schuldig gemaakt aan roof of heling. In ieder geval hebben zij het voorwerp niet op een legale manier bemachtigd. Dat het museum nu pas een claim indient is logisch, ze weten immers nu pas de locatie van het gestolen voorwerp.
Tot slot kan het museum niet aansprakelijk worden gesteld voor de dood van de familie van meneer Flamenbaum, omdat musea geen politieke invloed uitoefenen. Deze persoon heeft voor eigen rechter gespeeld door eigenhandig te besluiten, dat het museum hem een vergoeding verschuldigd is en heeft deze 'vergoeding' vervolgens opgeëisd volgens een niet-rechtsgeldige weg.
De enige manier waarop ik deze hebberige familie zie winnen, is dat de rechter besluit dat de zaak is verouderd. Mocht dat gebeuren, dan zal in ieder geval karma nog zijn werk doen en de familie door hun eigen hebzucht verscheuren.
Het is maar waar je mee leven wilt.
Strudel: Wat je zegt klink logisch. Echter als ik een (gestolen) fiets koop en ik betaal daarvoor de geldende waarde (aantoonbaar uiteraard), dan ben ik voor de Nederlandse wet geen heler.
Ook al kan de oorspronkelijke eigenaar aantonen dat het zijn fiets is, en hij heeft volgens alle regels aangifte gedaan, de fiets blijft van mij.
Dat ding is zo groot, (klein), als een pasfoto, bovendien lijkt het mij zeer waarschijnlijk dat de man geen notie had van de waarde van die tablet, anders zou hij hem zeker tijdens zijn leven verkocht hebben! Hij heeft hem betaald met 2 pakjes sigaretten, tijdens en vlak na de oorlog waren sigaretten zeer geliefde ruilobjecten die best wel een redelijke waarde hadden. Persoonlijk vind ik dat het museum gewoon een bod uit moet brengen op dat ding als ze 'm zo graag willen hebben.
aan.