@botte bijl: Zelfde schuitje: ook autistisch en corrigerende tikken gehad. Verschil bij mij was misschien dat ik tikken kreeg (soms klappen) als ik écht een grens over (dreigde te) gaan. Je kent het wel: acht keer gewaarschuwd worden dat een pan op het vuur met kokend water geen speelgoed is, en dan toch nog een negende keer proberen hem over je heen te trekken. Na een paar keer weet je dan, zelfs als autist, dat dat niet zo'n goed idee is, zónder dat je de gevolgen aan den lijve hebt hoeven te ondervinden.
Kinderen blijven grenzen opzoeken, en helaas zijn verbale grenzen vaak te soft en onduidelijk. En dan is een korte snelle tik vaak sneller en duidelijker dan nog een keer roepen "nee, niet aan die pan met water zitten, hoe vaak heb ik dat al gezegd?", omdat bij "aan die" het kind vaak de pan al over zich heen getrokken heeft.
(en ja, daar vallen ook weer maatregelen tegen te treffen
@Heusdenaar , maar dit was wederom een voorbeeld van een situatie die in het dagelijks leven voorkomt - niet tegen ALLES valt te beschermen, moet je ook niet willen want dan kunnen/leren ze niks meer
)
Het scheelt misschien ook dat mijn ouders wél wisten dat water niet omhoog stroomt
In retroperspectief is het allemaal nog wonderwel goed gegaan, want met de kennis van nu weet ik dat mijn moeder een nog veel grotere autist is dan ikzelf