Tjonge jonge, omdat er een paar toevallig eerste kindjes zijn en zo hoog gekomen zijn op de maatschappelijke ladder zou de rest dus niks kunnen bereiken.
Bij ons in de familie zijn juist veel eerste kinderen niet succesvol terwijl de jongste dit juist wel zijn. Het is maar net wat je onderzoekt en hoe je dit doet. Want af gaan op bekende figuren geeft een verkeerd beeld.

Weer een onzin onderzoek.
1. Wat heeft intelligentie mou te maken met hoeveelste kind je bent?
2. Normale ouders geven alle kinderen evenveel aandacht. Het kan erop lijken dat de oudste kind meer aandacht krijgt maar hoe ouder een kind wordt hoe zelfstandiger hij/zij wordt dus wordt de aandacht ook minder.

Ik weet niet, maar bij mij is dit ook niet echt het geval. Ik ben de jongere zus, maar ik zit op een hoger niveau, maar mijn zus heeft dan wel weer natuurkunde gedaan, waar ik meer economie doe. Ik vind dat heel lastig te vergelijken. Ik kan bijvoorbeeld op geen enkel niveau natuurkunde.
Daarbij is intelligentie niet alles, er is ook doorzettingskracht nodig om ergens te kunnen komen.

Geloof dat doorzettingskracht en inzet heel belangrijk zijn in de bereikte resultaten.
Denk ook dat de oudere kinderen de jongeren voor willen blijven.

Mijn zusje is degene met twee universiteitsstudies afgerond. Zij heeft betere leer-hersens. Mijn kop us ook niet slecht, maar ik gebruik m anders. Vind 'succes' ook moeilijk te meten. Is dat een dikke bankrekening of mag je tegenwoordig wel gewoon tevreden zijn met wat je hebt?
Kun je nog zo gestudeerd zijn, zonder baan (en ja ook slimme mensen raken tegenwoordig hun baan kwijt) ben je kennelijk niet succesvol...

een oudste kind moet alles zelf ontdekken, terwijl de tweed derde ect alles na kan doen, maar of ze daar door intelligenter zijn, ik weet het niet.zou wel heel toevallig zijn wat nou als een eerst meisje een kind is met een geestelijke beperking,weg de clou van het onderzoek.

Ben ik maar mooi de pineut, als laatstgeboren zoon...
Oh wacht, tegelijk ben ik ook de eerstgeboren zoon!
Ach, vooralsnog heb een stel universitaire studies afgerond en heb ik brood op de plank. Ik klaag vooralsnog niet.

Het eerst geborene kind krijgt altijd meer aandacht, want het is enig kind.
Elk daaropvolgend kind moet de aandacht delen met het oudste kind.
Maar er zijn veel meer powervrouwen en in welke rangorde stonden die dan?

Iets zegt me dat de onderzoekers niet een eerste kind zijn.

Volgens mij moet je gewoon dat boekje lezen 'waarom ben jij mijn broertje niet'
Dan leer je genoeg en ik ben het derde kindje
en het klopt zeker voor mij

Dit wordt al heel lang voor waar aangenomen en er is ook een zeer steekhoudende theorie voor. Namelijk dat ouders van oorsprong zo geprogrammeerd zijn dat ze in de eerste nakomeling, onbewust, de meeste energie steken. Die eersten hebben statistisch gezien namelijk de beste overlevingskansen (meer kinderen leidt tot minder voedsel en bescherming per kind). Daar ieder organisme gericht is op voortzetting van het eigen dna is het logisch dat er het zwaarst ingezet wordt op de genendrager met de beste kansen. Zo werkt de natuur nu eenmaal. Gevolg is dat van eerste kind veel meer verwacht wordt waardoor deze ambitieuzer, plichtgetrouwer, ijveriger en vertandiger wordt (niet intelligenter want dat is aangeboren en heeft niets met de input van de ouders te maken).

Bij het tweede kind is de natuur minder dwingend omdat de genen al in de eerste gewaarborgd zijn. Die kids zijn liever en grappiger maar hebben vaker een minderwaardigheidscomplex, omdat ze onbewust voelen dat er minder op hen ingezet is.

Overigens heeft die focus op ontwikkeling van de eerste helemaal niets met liefde te maken en ook niets met de capaciteiten van de kinderen. Het is slechts een instinct van de ouders om het eerste kind anders te vormen (meer aandacht voor succes) dan het tweede kind (meer aandacht voor geluk en emotie). En dat is niet alleen bij mensen zo en bovendiendoor de hele geschiedenis zichtbaar (eerste kinderen zijn niet voor niets van oudsher de troonopvolgers, bedrijfsovernemers enzovoort).

Ik ben ervan overtuigd dat het klopt. Maar dat wil niet zeggen dat ELK oudste kind intelligenter, slimmer, succesvoller of sluwer is dan ELK later kind. Nee, natuurlijk niet. Het is een onderzoek en daaruit blijkt dat GEMIDDELD genomen dat zo is. Dus niet zeuren als je als tweede kind toevallig slimmer bent, want die voorbeelden ken ik ook voldoende, maar het is een onderzoek naar de statistische waarschijnlijkheid.

@Hart tja, je hebt gelijk, maar een vreemd voorbeeld ben ik, mijn zusje: geen problemen, en geen afwijkingen, ik: dyslexie, én hoogbegaafd… (en dat is geen voordeel, de hoogbegaafdheid.)

Laatste edit 15-05-2014 22:01

@thecrafter: Jij bent de eerstgeborene?

Zelf ben ik de tweede zoon en ik ben zeker niet intelligenter dan mijn oudste broer. Evenmin is mijn oudste broer intelligenter dan ik, we doen in dat opzicht absoluut niet voor elkaar onder

.
Laatste edit 15-05-2014 22:12

Klinkt als 'middelste kind syndroom': je bent niet het geweldige eerste kind en ook niet het schattige jongste kind. Je valt een beetje buiten de boot dan...

@Hart: '...Maar dat wil niet zeggen dat ELK oudste kind intelligenter, slimmer, succesvoller of sluwer is dan ELK later kind. Nee, natuurlijk niet...'

Laat me raden, jij bent niet het oudste kind geweest?

@MIADIA: Mwah, ik ben het schattige jongste kind.. Maar ik ben wel intelligenter dan mijn oudere zus, want die heeft een beperking. Mag je dat meetellen?? Ik vind het een beetje een kulonderzoek, voornamelijk gebaseerd op prominente mensen.

@Lennox: Ockhams scheermes. Je kunt best gelijk hebben met dat voorgeprogrammeerd zijn.
Echter, de mens is een sociaal wezen dat in groepen leeft. Iedereen heeft de sociale verplichting, van nature, om voor kleinere en zwakkere groepsleden te zorgen. De oudste kinderen zullen dus een deel van de opvoeding van de jongere kinderen op zich nemen. Dit geeft een impuls aan het verantwoordelijkheidsgevoel van de oudere kinderen. Deze zullen hierdoor eerder geneigd zijn zich te profileren in leiding gevende functies. Heft dan niet per sé iets met intelligentie te maken. Wel met vorming.

@thecrafter: Hoogbegaafd kan zeer zeker een voordeel zijn. Je moet er wel goed mee om kunnen gaan. En, natuurlijk, daarvoor de gelegenheid krijgen.

Laatste edit 15-05-2014 23:55

@Lennox: @Lennie: Kijk! Dáár zijn mijn meissies weer! Met mooie, interessante en/of leuke, uitgebreide postings Nou @balou: nog
.Laatste edit 16-05-2014 02:30

Het klopt zeker, hier is al veel onderzoek naar gedaan. Natuurlijk zijn er héél veel uitzonderingen, het is geen regel, maar gemiddeld gezien klopt het absoluut.
In eerdere onderzoeken was het idee dat het aan het karakter van het kind lag: oudere kinderen moeten/willen voor hun kleine broertje/zusje zorgen en krijgen zo al vroeg een verantwoordelijkheidsgevoel en zelfstandigheid (de meeste artsen zijn ook oudste kinderen, zelfde reden), de jongste daarentegen wordt meer verwend, klein gehouden, alles is al eens gedaan dus kan in nieuwe dingen beter geholpen worden door ouders/zussen/broers.
In mijn vwo-klas zaten bijna alleen oudste kinderen, maar uiteraard niet alleen maar

SamuiAxe: .

@Emmo: Dat stukje over sociale verplichtingen zal bij mensen inderdaad wel kloppen. Maar het blijkt dat ook dieren op deze manier handelen (meeste investeren in het nageslacht met de beste kansen en het eventueel zelfs doden van nageslacht met mindere kansen). En die worden over het algemeen niet gehinderd door allerlei sociale gevoelens en helpen ook niet met het opvoeden van de zwakkeren. Er moet dus wel meer aan de hand zijn dan alleen dat aspect.

Ik heb twee kinderen waarvan de jongste en stuk ambitieuzer is dan de oudste.
Haar opleiding is ook hoger.
Qua intelligentie zal het niet veel uitmaken.

SamuiAxe: Hehehe, inderdaad, maar mijn broer heeft meer gestudeerd dan ik en ik was zakelijk gezien ambitieuzer, maar we zijn beide ongeveer gelijk geëindigd. Als ik naar mijn kinderen kijk, dan is er weinig verschil, maar wel iets. Maar ook ambitie, omgeving, vrienden etcetera speelt allemaal mee.

Ik ben de oudste thuis, maar mijn zushe en broertje hebben veeeeeel meer bereikt.

Het is wel zo dat eerstgeboren kindjes vaak voorzichtiger worden behandeld dan de volgende in lijn.
Bij eerste is alles nieuw en zijn ouders vaak onzekerder.

@Luna: En dat ga jij straks allemaal zelf meemaken

@Hart: Natuurlijk, er zijn zoveel factoren meer in het spel dan eerstgeborene of niet dat ik denk dat het uiteindelijk geen donder uitmaakt

Laatste edit 16-05-2014 13:32

Die onderzoekers weten dan misschien niet hoe het komt, IK WEL. Ik ben zelf de oudste (meisje) van alles en moest het hardste werken om mijn ouders zo ver te krijgen dat ik uit mocht, de opleiding kon doen die ik wilde, een baantje naast school kon nemen, Kleren en make-up mocht dragen, gaatjes in mijn oren, etc. etc.
Doordat ik dat deed (ervoor werken, manipuleren jaja, vechten), hadden de anderen na mij veel minder moeite met die dingen en waren ze ook gemakzuchtiger (sorry!!) De oudste is van jongs af aan gewend om hard te werken voor zijn/haar dingen, dus doet dat ook later. Heeft niets met intelligentie te maken, maar alles met vechtlust.

. Misschien tegenwoordig, maar vroeger echt niet hoor!! De oudste moest altijd zo jong mopgelijk verantwoordingen nemen, want de volgende diende zich alweer aan en dan kon moeders die ff rustig vertroetelen.

mijn moeder is ook de oudste van haar gezin. zij heeft zo een jeugd gehad dat ze haar leven lang bij 'oudste dochters' in haar omgeving altijd oplet of die niet als een soort huishoudsters/babystitters worden ingezet.
waarschijnlijk heeft het daarmee te maken

@botte bijl: dat zou ik ook denken - als er voor kinderen gezorgd moet worden, en de moeder heeft om één of andere reden hulp nodig, dan zal de oudste dochter zich (instinctmatig) als reserve-moeder opwerpen.
In grote gezinnen heeft een oudste dochter dus altijd wel iets te doen (of ze moet achter haar kast vluchten - zoals ik )

Overigens: in onze familie werkt dat met "oudste kind meest ambitieus" juist niet, maar wij zijn dan ook geen mensen maar wortels

Laatste edit 17-05-2014 14:14