Alleenstaande moeder Trica Somers uit Pennsylvania (VS) lijdt aan terminale leverkanker en heeft niet lang meer te leven. Ze heeft één grote zorg: wie ontfermt zich over haar achtjarige zoon Wesley als zij er niet meer is? Het antwoord komt uit onverwachte hoek. 

De 45-jarige Tricia heeft geen familie die de zorg voor haar zoon kan overnemen en piekert zich suf, tot verpleegster – en naamgenoot – Tricia Seaman in haar leven komt.

Somers wordt tijdens haar behandelingen in het ziekenhuis regelmatig verzorgd door Seaman. Vanaf de eerste ontmoeting voelt Somers zich vertrouwd bij Seaman, waarna ze een speciale band met elkaar opbouwen. Somers is vastbesloten: haar lievelingszuster moet de zorg voor haar zoon overnemen als zij er niet meer is.

Somers raapt al haar moed bij elkaar en doet Seaman dit grote verzoek. De verpleegster weet in eerste instantie niet wat ze moet zeggen. Ik was enorm vereerd dat ze mij had gevraagd. Alles in mij zei dat we het moesten doen, ik moest het alleen wel met mijn man overleggen, aldus de verpleegster. Nadat Seaman dit gedaan had, besloten ze niet alleen de zorg voor Wesley op zich te nemen, maar ook Somers in huis te nemen. Ik ben nu niet meer je verpleegster, maar je familie, zei Seaman tegen Somers.

Alsof het zo had moeten zijn: Seaman en haar man – ouders van drie tienerdochters en een tienjarige zoon – zaten middenin het proces om een zoon te adopteren. Ze hadden de eerste stappen in dit proces al gezet, nadat ze waren goedgekeurd als adoptieouders.

Seaman vertelt dat ze begonnen zijn met het invullen van alle papieren. Wesley is een slimme jongen. Hij heeft een familie, hij moet weten dat hij er niet alleen voor staat, eindigt Seaman.