Nieuw wetenschappelijk onderzoek wijst erop dat onze aarde op elk moment minimaal twee manen heeft.

Asteroïden komen regelmatig in de buurt van de aarde. En soms komen ze zo dichtbij dat de zwaartekracht van de aarde ze vasthoudt. Ze gaan daarop als een natuurlijke satelliet (of maan) in een baan rondom de aarde draaien.

Dat gebeurde in 2006 nog. Asteroïde 2006 RH120 kwam in september vast te zitten en verliet ons in juni 2007 weer. Het was voor het eerst dat onderzoekers er getuige van waren dat onze aarde (zij het tijdelijk) een tweede maan had, zo meldt Technology Review.

Het zette onderzoeker Mikael Granvik aan het denken. Hoe vaak zou zoiets voorkomen? Samen met collega’s startte hij een onderzoek om dat uit te zoeken. Ze bestudeerden asteroïden in de buurt van de aarde en keken wat er voor nodig was om ervoor te zorgen dat zo’n asteroïde rond de aarde bleef hangen.

De resultaten zijn opvallend. In een paper schrijven Granvik en zijn collega’s dat de aarde op elk moment minimaal één asteroïde ‘gevangen houdt’ en dus op elk moment minimaal twee manen heeft. Ook nu. Het zijn lang niet altijd flinke tweede manen: deze asteroïden hebben een diameter van minimaal één meter. De onderzoekers kunnen bovendien concluderen dat asteroïden opvallend vaak in januari of juli door de zwaartekracht van de aarde worden gevangen.