Hermina 'Mientje' Callens (86) prijst zich gelukkig dat ze nog leeft. De kwieke weduwe is donderdagavond met bed en al door de vloer van haar slaapkamer gezakt. Pas twaalf uur later vond een thuisverpleegster de onfortuinlijke vrouw. "De hele nacht heb ik op het puin gelegen, in mijn barkoude kelder. Toch was ik niet bang. 't Zal de leeftijd zijn, zeker?"

Al 49 jaar woont ze in haar stilaan bouwvallige huurwoning. Maar Mientje Callens (86) klaagt niet. Dat ze het moet stellen met een minimum aan comfort en pas enkele jaren geleden het koude toilet op de koer kon inruilen voor een moderne wc binnen, het deert haar niet. "Ik woon er graag en ik voel me er goed", zegt ze vol overtuiging. Maar donderdagavond ontsnapte de weduwe aan een drama. "Ik kroop zoals gewoonlijk rond half acht in bed", vertelt ze vanop haar ziekbed. "Ik was nog wakker toen ik plots gekraak hoorde. Voor ik iets besefte, viel ik met bed en al in de kelder onder mijn slaapkamer. Het voeteinde dook eerst naar beneden, ik gleed mee. Er volgde een harde bonk. Het bed bleef schuin tegen de kelderwand staan. Ik viel eruit en belandde bovenop een hoop brokstukken tussen het bed en de keldertrap."



Dun dekentje
De weduwe kon geen kant meer op. "Gelukkig reikte mijn arm net ver genoeg om een dun dekentje en een kussen te pakken. Dat gaf me wat beschutting tegen de kou. Want dat was misschien nog het ergste: de hele nacht heb ik liggen rillen." Omdat haar gsm op het gelijkvloers was blijven liggen, kon Mientje geen alarm slaan. "Ik ben dan maar beginnen roepen naar de buren, maar die hebben me niet gehoord. Ik besefte gauw dat het zinloos was. Dan maar wachten op de thuisverpleegster die 's ochtends zou komen."

Sandra Demaeght uit Meulebeke vond het vreemd dat de voordeur niet op een kier stond, zoals gewoonlijk. "Ik belde aan maar er kwam geen reactie", vertelt ze. "Ook toen ik een keer of drie belde naar de gsm van Mientje kreeg ik geen antwoord. Ik riep dan maar de hulp in van een collega die een sleutel heeft van de voordeur. Binnen reageerde ze wel op mijn geroep. 'Ik lig in de kelder', klonk het. 'Met bed en al'."


Groot gat in de vloer
Omdat de kelderdeur gesloten was, rende Sandra snel naar de slaapkamer. "Daar was het een complete ravage: een groot gat in de vloer, het ziekenhuisbed verdwenen, afgrijselijk was het." De thuisverpleegster alarmeerde meteen de hulpdiensten. "Wat een 'spel' was me dat", schudt Mientje het hoofd. "De pompiers hadden de grootste moeite om mij via de trap naar boven te krijgen. Maar ze deden het prima. Alleen van al die pottenkijkers op straat was ik niet gediend. Het leek wel of het hele centrum in rep en roer stond. En honderd meter verder was het dan ook nog eens marktdag. Volk genoeg dus dat verbaasd stond te kijken."


Enkel blauwe plekken
De bejaarde weduwe beseft dat ze aan het ergste ontsnapt is. "Bang ben ik geen moment geweest, daarvoor ben ik allicht iets te oud. Maar de hele nacht heb ik wel gevreesd dat er nog meer brokstukken naar beneden zouden vallen, of dat mijn bed helemaal op de keldervloer zou zakken. Gelukkig gebeurde dat niet. Aan mijn avontuur hou ik eigenlijk alleen wat blauwe plekken aan m'n benen over. En spierpijn van op dat puin te liggen." Dat de vrouw ooit nog naar haar huurhuisje terug kan, lijkt niet waarschijnlijk. Burgemeester Kurt Windels zegt dat het pand te bouwvallig is om bewoond te worden. "We hebben een flat voor crisisopvang. Dat geeft ons de tijd om met Mientje en haar familie uit te kijken naar een permanent onderkomen."