100 Zoetermeerse gezinnen zouden 100 dagen lang 100 procent zonder afval leven. Slaagden de zestig huishoudens die uiteindelijk meededen erin om afval te weren? ,,We zijn wel een stuk secuurder geworden."
Echt precies uitgerekend hebben ze het niet, maar voor twee Zoetermeerse huishoudens die honderd dagen probeerden geen afval te produceren, zit deze periode er nu op. En? Slaat de afvalweegschaal nu helemaal niet meer uit? ,,Nul kilo restafval is heel moeilijk", zegt Anneke Vollebregt. ,,Het hangt ook van anderen af hoeveel je recyclet."

In allerlei producten zitten onderdelen die bij het restafval belanden. Met oude douchestrips uit de badkamer blijf je toch zitten, zegt Vollebregt. ,,Ik kan moeilijk de badkamer onder water laten lopen, het gaat toch lekken. En als je de stofzuigerzak leegt, gaat je restafval weer omhoog, dat kun je niet voorkomen, je moet toch een keer stofzuigen."

Maar meer dan een ons of drie restafval hielden ze in huize Vollebregt wekelijks niet over. Iets minder dan voorheen, want ze deden al aan afvalscheiding. ,,Maar nu hebben we de puntjes op de i gezet."

Liselotte Gips schat met haar gezin (twee kinderen) net onder een kilo afval per week te hebben overgehouden. ,,Maar ik heb niet elke week gewogen. Soms hadden we gewoon niks. Het is bizar hoe weinig restafval je soms overhoudt. Alleen een paar tissuetjes. Maar als je de garage uitruimt gaat 't wel weer hard. Dan ben je blij als je weer eens een week niks hebt."

Met het scheiden van afval had het gezin Gips dus niet veel moeite, al moet Liselotte bekennen dat het wel zwaar viel om volledig zonder verpakkingen de dagelijkse boodschappen in huis te halen. ,,Ik heb twee weken geprobeerd om naar de markt te gaan, maar dat gaat 'm gewoon niet worden. Dat kost veel te veel tijd en ik ben ook niet tevreden over wat je daar kunt vinden. Dan moet je toch weer naar de winkel."

Anneke Vollebregt komt dit bekend voor: wil je afval echt goed scheiden, dan kost dat veel tijd. De markt is voor haar te ver weg. ,,Dan moet ik naar een andere wijk en ik doe alles op de fiets."

Ook een andere methode om verpakkingsmiddelen uit het huishouden te bannen, is voor haar te veel gevraagd: het zelf produceren van onder meer tandpasta, wasmiddelen en handzeep, zoals wordt aangeraden op de website, waar deelnemers aan het '100-100-100'-project tips en trucs kunnen vinden.

Veel tijd gaat ook zitten in de moestuin die ze is begonnen. Daar zijn verpakkingen voor haar oogst (worteltjes, bieten en bonen) taboe. Ze neemt bakjes mee of verpakt de groenten in oude kranten.

Liselotte Gips neemt haar petje af voor mensen die hun tanden poetsen met zelfgemaakte tandpasta. ,,Dat is heel knap, daar heb ik wel respect voor." Met haar gezin komt ze daar niet aan toe. Ze zoekt het meer in minder tijdrovende zaken. Haar kinderen nemen hun boterham bijvoorbeeld niet meer in doorsnee plastic zakjes mee naar school, maar hebben nu een speciaal soort boterhamzakjes die je na gebruik gewoon weer onder de kraan schoon kunt spoelen.

Hoewel het discipline vereist om elke week trouw het restafval te blijven wegen en bij te houden op de website, maar scheiden van afval is inmiddels wel echt dagelijkse praktijk geworden in huize Gips.