Chinese onderzoekers zien het helemaal zitten. In hun lab toverden ze zelfgebakken brood om tot goedkoop, licht en sterk koolstofschuim dat onder meer geschikt is als isolatiemateriaal.
Koolstofschuim bestaat voor een groot deel uit koolstof, is poreus, weegt bijna niks en is een slechte geleider van warmte. Het klinkt als het ideale materiaal om bijvoorbeeld je huis mee te isoleren. Maar er is een probleem. De huidige methoden om koolstofschuim te maken, zijn niet ideaal.
Zo kun je bijvoorbeeld koolstofschuim maken van laagjes grafeen. Maar dat is een dure aangelegenheid. En bovendien vrij ingewikkeld. Ook kun je koolstofschuim maken van biomassa (bijvoorbeeld bananenschillen). Dat is een stuk goedkoper, maar het is onmogelijk om de omvang van de poriën in het schuim te bepalen en dus de kwaliteit te garanderen.
Hier zie je het uit brood gemaakte koolstofschuim. De inzet laat de poriën in het schuim zien. Afbeelding: American Chemical Society.
Met dat alles in gedachten besloten Chinese onderzoekers het over een heel andere boeg te gooien. Ze wilden een goedkope en duurzame methode bedenken om een sterk en liefst aanpasbaar koolstofschuim te ontwikkelen. Daartoe richtten ze hun blik op... brood.
Hun experimenten begonnen met het mixen van bloem, gist en water. Ze kneedden het deeg en bakten het. Vervolgens moest dat brood natuurlijk omgezet worden in een hard schuim. Daartoe verwarmden de onderzoekers het ‘brood’ in afwezigheid van zuurstof, waardoor de organische stoffen omgezet werden in koolstof.
Het resultaat: een koolstofschuim dat vrij eenvoudig en goedkoop gemaakt kan worden. Het schuim is hard en sterk, maar weegt weinig en geleidt warmte slecht. Bovendien vat het ook nog eens veel minder snel vlam dan bestaand koolstofschuim. Tevens kan de omvang van de poriën in het schuim gemakkelijk worden aangepast door de hoeveelheid gist en water in het deeg aan te passen. En dat is belangrijk, omdat het betekent dat het koolstofschuim voor veel uiteenlopende doeleinden gebruikt kan worden.
Om isolatiemateriaal bij de bakker: het is weer eens iets anders...