Ik ben bezig met een nieuwe computer kopen. En aangezien ik geen flauw benul heb waar ik op moet letten besloot ik om hulp te vragen op een forum. En dit forum is lekker oldschool met oldschool emoticons die me verdacht veel deden denken aan WMR. Dus ja, dat moest ik uiteraard even vergelijken. En zodoende belandde ik hier op het forum om me onder te dopen in een flinke lading nostalgie. Heerlijk tijdverdrijf!

Ik ben (blijkbaar) lid van WMR sinds 2008 en indertijd was het echt een lifeline en anker voor mij. Bijna elke dag wel een blog schrijven, op het forum meespelen, af en toe naar Utrecht voor een bowling en zoveel leuke vrienden en lieve mensen hier ontmoet.
Inmiddels ben ik 30 en dus de tienerleeftijd wel aardig voorbij. Ik woon in een fijn huurhuis met mijn hond en 2 katten, heb een hele lieve vriend en werk 32 uur in de week als administratief medewerker bij de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit. Had ik, toen ik hier begon met schrijven nooit verwacht. Toen zat ik namelijk in een flinke burnout, had ik net de diagnose autisme gekregen en moest ik van het VWO naar een speciaal onderwijs school waar ik in de lessen plaatjes moest kleuren. Een hele verandering en een flinke stap terug.
Achteraf terugkijkend kan ik alleen maar zeggen dat WMR me heel veel heeft gebracht. De meeste vrienden ben ik helaas inmiddels weer uit het oog verloren maar hoe cliché ook, de warme herinneringen blijven bestaan. En ik ben nog altijd dankbaar dat ik hier een plek kon vinden waar een verwarde en autistische tiener haar hart kon luchten en mensen altijd klaarstonden met advies en vooral heel veel liefde

Ik hou me verder als hobby vooral bezig met creatief zijn. In het verleden was dit onder andere 3D-origami, Needlefelting, haken en paper quilling. Inmiddels heb ik enige tijd geleden het fenomeen miniatuur meubeltjes maken ontdekt, en hier kan ik mij dan ook prima mee vermaken

En dus heb ik dan ook al een aardige verzameling met knutselspullen opgebouwd, stofjes, mooie papieren, voering, houtjes, verf en nog veel meer.
Soms denk ik dan nog even aan Kristel of aan Panda. Allebei hier ontmoet, allebei kende ik ze ook in het echt en allebei helaas overleden. Kristel was ook zo creatief, voor Panda bakte ik af en toe een taart.
Waarmaarraar, dit forum, de blogs maar bovenal, jullie, alle oudgediende lieve leden, alle vrienden die ik hier ontmoet heb, hebben mij geholpen om volwassen te worden. Dankjulliewel