"Er is geen hoop meer voor uw ongeboren kinderen." Dat kreeg de Braziliaanse Muriel Padilha (24) eind vorig jaar te horen nadat hij zijn zwangere vrouw naar het ziekenhuis bracht met extreme hoofdpijn. Ze bleek een beroerte te hebben en werd hersendood verklaard. Maar haar twee ongeboren kindjes bleven leven, tegen alle verwachtingen in. De artsen besloten daarom om de moeder zo lang als mogelijk in leven te houden, zodat de tweeling nog geboren konden worden. En met succes.

De 21-jarige Frankielen da Silva Zampoli uit het zuiden van Brazilië belde haar echtgenoot in oktober op toen hij op weg was naar zijn werk. "Ze smeekte me om onmiddellijk naar huis te komen", vertelt hij. "Ze zei dat ze een vreselijke hoofdpijn had en dat ze bang was dat ze flauw ging vallen."

Muriel snelde naar huis en vond haar huilend op de grond, schuddend, brakend en duizelig. "Toen ik haar naar het ziekenhuis bracht, zei ze opeens: 'Ik wil dat je erop voorbereid bent dat ik daar zal blijven. Ik kom niet meer naar huis.' Het was het laatste wat ze ooit tegen me zei. Daarna viel ze flauw."

In het ziekenhuis stelden dokters vast dat ze een hersenbloeding had gekregen. Na drie dagen van tests en scans werd ze hersendood verklaard en kreeg haar man te horen dat hij ook hun tweeling zou verliezen. "Ze gaven hen nog drie dagen, in acht genomen hoeveel scans, medicijnen en antibiotica ze in Frankielen hadden gepompt om haar erdoor te halen. Dat was ook allemaal in hun lichaampjes terecht gekomen. Als de hartjes stopten met kloppen, zouden ze de machines uitzetten en kon ik hen begraven."

Maar de hartjes van de kinderen - die amper negen weken oud waren - stopten níet, tot verbazing van de artsen. Ze besloten om te proberen de vrouw zo lang mogelijk in leven te houden zodat de kindjes toch nog geboren konden worden. "Hoewel ze hersendood was, werkten de organen van Frankielen nog perfect", aldus dokter Dalton Rivabem, hoofd van de Intensive Care op de afdeling neurologie tegen een lokale nieuwszender.

Het personeel van het Nosso Senhora do Rocioziekenhuis hing foto's van Frankielen op in de kamer en praatte en zong tegen de buik van de vrouw, zoals een moeder dat normaal gezien zou doen. 123 dagen later kwam de tweeling ter wereld, met een noodkeizersnede. Prematuur, maar gezond: De twee, een meisje en een jongetje heten Ana Vitoria (1,4 kilogram) en Asaph (1,3 kilogram).

"Dit is niet de eerste keer dat zoiets gebeurt, maar nog nooit werd iemand zo lang in leven gehouden om te kunnen bevallen", aldus dokter Rivabem. Na de bevalling werd besloten om Frankielen van de beademing af te halen. Ze stierf in het bijzin van haar familie.

Drie maanden moesten de kindjes in een couveuse blijven, maar begin deze maand kon de vader zijn tweeling eindelijk meenemen naar huis. Als hij straks weer gaat werken, zorgt de moeder van Frankielen voor de kinderen. ,,Ik ben zo trots op mijn dochter", aldus moeder Angela Silva. ,,Het was hard om haar te verliezen, maar ze heeft gestreden tot het einde. Ze heeft haar kleintjes beschermd tot ze groot genoeg waren om ook een kans op een leven te krijgen."
Foto