In zijn allerlaatste week na 44 jaar als pomphouder werd Walter Haerkens dinsdag overvallen. Die gebeurtenis in Mierlo-Hout blijkt van toevalligheden aan elkaar te hangen: ,,Het was net een film.”
Hij heeft het tankstation al 44 jaar, omgerekend 2288 weken. Maar juist in de laatste van die 2288 weken is Walter Haerkens overvallen. ,,Een afscheidscadeautje van de criminelen”, kan er bij de Helmonder een dag later wel een glimlach af. ,,Het is natuurlijk wel triest dat het zo eindigt. Maar het was om meer redenen een bizarre overval.”
Als bewijs rolt hij zijn bureaustoel naar een beeldscherm in de hoek van het kantoor: de bewakingsbeelden van de overval. Op het scherm zien we eerst de medewerkster achter de toonbank van het tankstation. Aan de andere kant van de balie staat haar vriendje, die op dat moment stomtoevallig op bezoek is, te bellen.
Om 19.42 uur stappen twee jongens de zaak binnen, hun capuchon ver over het hoofd getrokken. Terwijl ze hun wapens, respectievelijk een pistool en een mes, tevoorschijn halen, staat het vriendje nog altijd tussen hen en de balie in. Hij lijkt niks door te hebben en wordt door de mannen aan de kant geduwd. De geschrokken medewerkster overhandigt de kassa en werpt de overvallers een paar pakjes sigaretten toe. Haar vriendje bekijkt het allemaal vanaf de zijkant, aan zijn oor nog altijd de telefoon. Haerkens: ,,Alsof hij niet besefte wat er gebeurde. Zo zie je dat iedereen anders reageert op een overval.”
Op de beelden is ook nog te zien hoe de medewerkster Haerkens opbelt. Die zit op dat moment thuis op de bank na een dagje sauna. Hij springt in de auto en wordt onderweg gebeld door zijn neef: ,,Toen ik hem vertelde over de overval, antwoordde hij: ‘Ik rijd toevallig net voorbij jouw tankstation en zie hier twee mannen met capuchons wegrennen.’ Ik zei: ‘Rij er maar overheen.’ Hij heeft ze nog een stuk achtervolgt, maar ze zijn uiteindelijk ontsnapt door een steegje in te rennen waar hij met de auto niet kon komen. Al die toevalligheden: het was net een film.”
In een verband tussen de overval en zijn aangekondigde afscheid – iets wat buurtbewoners opperden – gelooft hij niet. ,,Dat de zaak maandag overgaat in nieuwe handen lijkt me puur toeval.” In totaal runde Haerkens de zaak 44 jaar. Al staat op de gevel van de pomp nog altijd de naam Schoenmakers. Hoe zit dat precies? ,,Dat is de naam van mijn opa van moederskant, die het bedrijf is begonnen. Ik heb het weer van mijn ouders overgenomen.”
Hij heeft er 44 prachtige jaren achter de rug: de kleurrijke klanten die hij in de winkel had, de mooie auto’s die voorbij kwamen, het plezier met collega’s. Maar gevraagd naar een anekdote, komt die toch weer enigszins uit de criminaliteitshoek. ,,Er reed hier ooit een vent weg zonder te betalen. Ik er meteen achteraan. Ondertussen waarschuwde ik de politie en zei dat ik die vent van de weg ging drukken. Belt mijn broer. Die zat thuis in bad naar de politiescanner te luisteren. Zegt hij: ‘Weet je wat voor raar bericht ik nu hoor? Er zit een pomphouder achter een doorrijder aan.’ Ik terug: ‘Ja, dat ben ik!’ Uiteindelijk is die doorrijder wel ontkomen, trouwens.”
Zijn pomp gaat vanaf maandag verder onder de vlag van Argos, het personeel blijft hetzelfde. Het afscheid geeft Haerkens de kans om meer tijd aan zijn gezin te besteden. ,,Mijn dochter sport ondanks een spierziekte op hoog niveau. Ze hoopt als dressuuramazone de Paralympische Spelen te halen, Tokyo 2020 staat er al op de paardentrailer. Hopelijk kan ik haar daar een beetje bij helpen.”
Foto