Drie maanden geleden gingen beelden van het schip MV Alta de hele wereld over. Tijdens storm Dennis liep het spookschip op de kust van Ierland. Nu de eigenaar nog altijd niet gevonden is, staat Ierland voor een keuze: gaan we het voor vele miljoenen bergen of laten we het aan de elementen over?
Het 77 meter lange schip MV Alta zwierf al anderhalf jaar over de Atlantische Oceaan, voordat het in februari op de rotsen liep. De bemanning werd bij Bermuda in oktober 2018 van boord gehaald en sindsdien dobberde het schip doelloos over de zeeën.
Door storm Dennis liep het schip eerder dit jaar op de kust bij Ballycotton, in het zuiden van Ierland.
Nog altijd ligt de MV Alta er op de rotsen en nog altijd is niet duidelijk wie de eigenaar van het spookschip is. "We proberen nog altijd te achterhalen wie de eigenaar is en dat proces kan een jaar duren", vertelde een woordvoerder van de Ierse autoriteiten gisteren.
Als de eigenaar niet gevonden kan worden, staat Ierland voor een keuze: het schip laten bergen of aan de elementen overlaten.
Bergingsdeskundigen zeggen dat het schip niets meer waard is. "Te oud. En ook de schrootwaarde is minimaal", legt bergingsexpert Mark Hoddinott uit aan de Britse krant The Guardian. "Het kost waarschijnlijk vijf tot tien miljoen euro om het schip te laten bergen. Mogelijk zelfs meer."
Het is volgens Hoddinott dan ook maar zeer de vraag of de overheid dat wil betalen voor 'een doorn in het oog'.
Want de hele wereld keek verbaasd toe toen het schip op de klippen liep, maar inwoners van het Ierse plaatsje zijn het roestende gevaarte liever kwijt dan rijk. Vooral omdat er – voor de coronavirusuitbraak – regelmatig nieuwsgierige toeristen en waaghalzen op de MV Alta afkwamen.
Het schip werd in 1976 te water gelaten in Tanzania, maar kreeg in 2017 een andere eigenaar. Het was in 2018 onderweg van Griekenland naar Haïti toen er problemen ontstonden en de bemanning door de Amerikaanse kustwacht gered moest worden.
Foto@botte bijl: Uiteraard. Er zijn dan twee moeilijkheden. Het is mogelijk dat de eigenaar het ding heeft prijsgegeven (
abandonment) In dat geval gaat de verantwoordelijkheid over op de verzekering, de
P&I club. Dit is in de grond een verzekeringsmaatschappij. Wordt daarvoor niet de premie niet betaald dan zal ook deze daarvan de handen er vanaf trekken.
Resultaat is dan een object (schip) dat geen eigenaar en geen verantwoordelijke kent.
Een andere mogelijkheid is een situatie die erg vaak voor komt. Formeel eigenaar is een bedrijf dat is samengesteld uit meerdere rechtspersonen. Op het moment dat de overeenkomst tussen die jongens ontbonden wordt is er geen eigenaar meer en is het hetzelfde als "abandonment".
Vergelijk het met een auto die wordt achtergelaten. Nummerplaten eraf geschroefd en chassisnummer verwijderd. Eigenaar is niet meer op te sporen. In dat geval wordt het de verantwoordelijkheid van de gemeente waar het vehikel wordt aangetroffen.
In geval van een schip is er geen gemeente en vanwege de financiële consequenties wil niemand de verantwoordelijkheid op zich nemen.
@KhunAxe: Inderdaad, je denkt te simpel. Uiteraard is de eigenaar van een schip bekend, al loopt dit niet via de naam maar via het IMO-nummer. De naam van een schip kan veranderen maar het IMO-nummer niet.
Degene die eigenaar was tijdens de laatste belading of lossing is niet noodzakelijkerwijs de huidige. Ook is het mogelijk dat deze niet (meer) bestaat. Als de situatie formeel gaat praat je over "abandonment", zie mijn vorige bijdrage. Eigenaar verklaart formeel dat hij zijn eigendomsrecht prijsgeeft. Dat gebeurt nog wel eens als kosten voor bemanning, brandstof en meer te hoog worden. Als dat in de haven gebeurt (meest gebruikelijk) dan ontstaat er een hele heisa die nog wel eens culmineert in een bemanning die niet afgelost kan worden en het liggeld niet wordt betaald. Gevolg zijn slepende juridische procedures met als meest gebruikelijke uitkomst dat het schip failliet wordt verklaard (formeel kan dat niet omdat een schip geen rechtspersoon is). Het wordt dan verkocht en de schuldeisers krijgen pro rata hun centen.
Als de formele eigenaar niet meer bestaat of absoluut niet te vinden is, is dit de normale procedure.
In sommige landen dien je via een lokale tussenpersoon een verzekering af te sluiten of een borgstelling te geven. In de VS is dat bijvoorbeeld zo. (Dit in verband met ridicuul hoge claims vooral op het gebied van milieuverontreiniging)
Het echte probleem is de wetgeving. In dit soort gevallen zijn er vrijwel altijd meerdere landen bij betrokken waarbij elke wetgeving zijn eigen plan trekt met een blatante veronachtzaming van de andere wetgevingen. De enigen die er uiteindelijk vet van worden zijn dan ook juristen.
aan.