De Europese Commissie wil het biologisch label toepassen op zout. Tot grote schrik van de 600 ambachtelijke zoutwinners langs de Franse Atlantische kust. Zij maken culinair vermaarde zoutsoorten als Sel de Guérande en van het eiland Noirmoutier. Je zou denken dat zij blij zijn met het biologische label. Maar nee, zij verzetten zich er juist tegen. Voor hen weegt de specifieke herkomst van hun zout veel zwaarder. De EU wil zelfs industrieel gewonnen biologisch – want natuurlijk – gaan noemen.

Het label voor biologische landbouw heet in Frankrijk Agriculture Biologique (AB) en bestaat sinds 1985. Het is te vinden op producten die gemaakt zijn met milieuvriendelijke landbouwmethoden zonder synthetische chemicaliën, kunstmest of genetisch gemodificeerde organismen. Het is van toepassing op alle landbouwproducten, al dan niet bewerkt, bestemd voor menselijke of dierlijke consumptie. Binnen Europa vallen alle biologische keurmerken onder de wettelijke Europese normen.

Laat nou net de Europese Commissie voor een controverse zorgen. Binnen 1 à 2 jaar zal er op zout een biologisch label komen. Zout is zout, zou je zeggen. Maar niet voor de Atlantische zoutproducenten. Voor de Association Française de Producteurs de Sel Marin de l’Atlantique (AFPS) kan alleen zeezout, dat op natuurlijke wijze en zonder toevoegingen in zoutbassins wordt geproduceerd, biologisch heten. Andere zouten voldoen niet aan de verwachtingen die consumenten hebben van een biologisch label, claimen ze.

Dat heeft de Europese Commissie blijkbaar niet begrepen. Volgens het voorstel van maart 2022 zou behalve zeezout ook steenzout, dat via mijnbouw of boringen gewonnen wordt, biologisch gecertificeerd kunnen worden. Zelfs zout dat voor industriële toepassingen gewonnen wordt (denk aan de Nederlandse zoutwinning, een heel natuurlijk chemisch proces waar heet water de ondergrondse zoutlagen in gepompt wordt en het resulterende pekelwater in grote vacuümketels ingedampt wordt) zou dan op dezelfde biologische hoop terecht komen.

Helemaal fout, zeggen de kleine zoutproducenten. Die processen staan los van de ‘natuurlijke productietechnieken’ en ‘landbouwcycli’, zoals in de Europese verordening van 30 mei 2018 over biologische productie en etikettering staat. Het is oneerlijke concurrentie en verwarrend voor de consument, als al dat zout óók biologisch mag heten.

De EU moet gewoon alle zoutwinningstechnieken van het biologische label uitsluiten, behalve de ambachtelijke zoutwinning in de zoutpannen. Niet voor niets hebben zij merken-met-herkomstbescherming gemaakt van hun ambachtelijk gewonnen zout. Ook jij hebt vast wel eens een zakje een doosje Fleur de Sel de Guérande, Noirmoutier of het Ile de Ré van vakantie meegebracht of van iemand cadeau gekregen.

De Europese Commissie begrijpt kennelijk niet dat wie meer wil betalen voor zout ambacht wil van zoutscheppers uit zoutpannen aan zee. Natuurlijke landbouwbouwmethoden zijn een heel ander verhaal