Een Franse seriemoordenaar is opgedoken in een tv-quiz terwijl de politie hem jarenlang actief zocht. Zijn deelname vond al in 2019 plaats, maar komt nu pas aan het licht. Enige schaamte kende François Verove duidelijk niet: hij dolde met de presentator en kreeg applaus van het publiek. Toen het twee jaar later dan toch te heet onder zijn voeten werd, pleegde hij zelfmoord.

Verove maakte zijn opwachting in ‘Tout le monde veut prendre sa place’, een quiz op de landelijke zender France 2 waarin kandidaten tegen elkaar strijden om de kampioen van dat moment te onttronen. Hij stelde zich voor als ‘François uit La Grande-Motte’ en vertelde heel eerlijk dat hij zijn hele leven als agent gewerkt had. Zijn passage was echter van korte duur. Na twee foute antwoorden viel hij af.

Verove wordt gelinkt aan 31 verkrachtingen en moorden in (de omgeving van) Parijs. Slachtoffers die het kunnen navertellen, herinneren zich vooral de pokdalige, door acne beschadigde onderkant van zijn gezicht. Het leverde hem de bijnaam ‘le Grêlé’ oftewel ‘Puistenkop’ op.

In 1986 kreeg het grote publiek een robotfoto van hem te zien. Verove had toen net een elfjarig meisje verkracht en vermoord. Het lichaam van Cécile Bloch werd halfnaakt teruggevonden in een berghok van de kelder van het appartementsgebouw waar ze woonde. Het slachtoffer bleek gewurgd met een touw en had een messteek in de borststreek.

Rechercheurs namen alle dossiers door waarvan de modus operandi gelijkenissen vertoonde. Zo botsten ze op de zaak-Sarah A: het achtjarige meisje werd exact een maand eerder op de Place de Vénétie (ook in Parijs) door haar belager verrast bij de lift, de kelder ingesleurd, verkracht en voor dood achtergelaten. Zij herkende ‘Puistenkop’ op de politieschets.

Op 27 oktober 1987 viel Verove een 14-jarig meisje aan dat op het punt stond in de lift te stappen. ,,Politie. Controle”, maakte hij haar wijs. Marianne N. werd vervolgens in haar huis bedreigd met een wapen, vastgebonden en verkracht.

Omdat de dader vaak eerst een politiebadge toonde, gingen de rechecheurs ervan uit dat hij als gendarme werkte. Zijn identiteit bleef toen echter nog één groot mysterie.

In 1996 deed DNA-analyse haar intrede en kwam er opnieuw schot in de zaak. Het spermastaal van ‘Puistenkop’ bleek te matchen met feiten uit de zomer van 1994. Ingrid G. (11) werd toen ontvoerd in Mitry-Mory en verkracht in een leegstaande hoeve in Saclay door een man die zich alweer uitgaf als politieagent.

Opmerkelijk: het DNA kwam ook overeen met de slachtoffers van een dubbele moordzaak uit 1987. Op 29 april van dat jaar werden de gewurgde lijken ontdekt van de Duitse au-pair Irmgard Müller (20) en haar werkgever Gilles Politi (38 ), een mecanicien bij Air France. Hij was gemarteld, zij lag gekruisigd op een bed.

Voor haar dood had ze nog seks met instemming gehad. De moordenaar was vermoedelijk haar minnaar. De politie contacteerde alle namen uit haar adresboek. Eén — ‘Élie Lauringe’ — was een valse naam op een onbestaand adres. ‘Puistenkop’, zo zou blijken in 2001.

Negen onderzoeksrechters passeerden de revue, maar een doorbraak in de zaak bleef uit. Tot in 2021 plots besloten werd om 800 oud-gendarmes, die destijds in Parijs werkten, op te roepen voor DNA-onderzoek.

Toen Verove het telefoontje kreeg, schoot hij meteen in paniek. Hij haalde zijn bankrekeningen leeg en verdween met de noorderzon. Twee dagen later werd zijn lijk gevonden in een huurappartement in Grau-du-Roi. De autopsie maakte duidelijk dat hij uit het leven gestapt was.

,,Ik heb mensen kwaad aangedaan. Ik heb onschuldigen vermoord. Ik denk aan jullie (zijn vrouw en twee kinderen, red.) en aan de families van de slachtoffers”, klonk het in zijn afscheidsbrief. Hij liet daarnaast enkel nog weten dat hij sinds 1997 ‘niets meer gedaan heeft’. Een lijst van zijn slachtoffers zat er niet bij.

,,Zijn deelname aan die tv-quiz bewijst dat hij zich nooit voor de buitenwereld verborgen gehouden heeft”, klinkt het nu bij de politie. Na een zwaar motorongeval in 2011 werd Verove gemeenteraadslid in zijn woonplaats Prades-le-Lez. In 2019 ging de man op pensioen en verhuisde hij met zijn gezin naar La Grande-Motte. Zijn weduwe had al die tijd geen flauw vermoeden van zijn crimineel dubbelleven.