Wie een kuil graaft voor een ander… Een hoogleraar van de Universiteit Maastricht is zijn baan kwijt door zijn poging om de benoeming van een andere hoogleraar te dwarsbomen. Dat deed hij door hem te beschuldigen van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Zonder bewijs te leveren.

En daarom mag de universiteit hem ontslaan, oordeelt de kantonrechter in Maastricht. De man probeerde de benoeming van een andere hoogleraar bij een andere vakgroep tegen te houden.

Goed om te vermelden: zijn vrouw zat in die andere vakgroep. De nieuw te benoemen hoogleraar zou qua functie overlappen met die van de vrouw van de klagende hoogleraar. Dit alles speelde in de zomer van 2022.

Dat deed de man - geboren in 1971 - door in gesprekken en mails te klagen bij de decaan en de bestuursvoorzitter van de universiteit. Hij waarschuwde daarin voor 'een behoorlijk beladen geschiedenis' tussen de onderzoeksgroepen van hemzelf en die waar de benoeming op de rol stond.

In de vakgroep zat namelijk een hoogleraar waar de vrouw van de man een conflict mee had, in 2014. De klager omschrijft deze hoogleraar als iemand 'die keer op keer alle grenzen overschrijdt en over lijken gaat'.

Dat deze man mogelijk benoemd zou worden in de andere vakgroep, heeft ook impact op die van de man, claimde hij in mails aan leidinggevenden. Daarin waarschuwde hij voor zaken uit het verleden die 'onaanvaardbaar en onwettelijk zijn'. Hij vreest dat de benoeming tot 'veel mentale stress en een gevoel van sociale onveiligheid leidt'. En 'polarisering' tussen de twee vakgroepen.

Daarom wil hij dat zijn vakgroep een zegje krijgt in de benoemingsprocedure bij de andere. Op voorstel van de decaan gaat hij verder ook akkoord met mediation. Eind september krijgt hij te horen dat de vacature ingevuld gaat worden, zonder dat hij hier van op de hoogte is gebracht.

In een mail een paar weken later uit hij zijn ongenoegen over de gang van zaken in een mail aan de bestuursvoorzitter. Daarin meldt hij ook dat hij de mediation niet ziet zitten. "Meen je dan echt dat ik een mediatie moet doen met iemand die ons het leven zuur maakt? Moet ik hem dan gaan vertellen dat je op het werk niet intimideert? Dat je je lul in je broek moet houden?", mailt hij aan de bestuursvoorzitter.

Ook anderen binnen de universiteit laten van zich horen. Daarom wordt er een onafhankelijk onderzoek ingesteld, in opdracht van de universiteit. Dat levert niets op dat de beschuldigingen van de klagende hoogleraar ondersteunt.

De kous is daarmee af, zou je denken. Maar niet voor de hoogleraar, die volgens de rechter geen reflectie toont op zijn eigen ‘kwalijke rol’ en de schade die hij zijn collega-hoogleraar heeft toegebracht. Hij heeft wel een excuusbrief geschreven, maar dat hij spijt heeft blijkt niet uit zijn gedrag.

Hij blijft volharden in zijn eigen gelijk en neemt de aanbevelingen uit het onafhankelijke onderzoek ook totaal niet serieus. De uni heeft volgens de rechter genoeg geduld met de man gehad, en mag hem ontslaan.

Hij heeft wel recht op een transitievergoeding van bruto 135.954,31 euro. Een heel bedrag, maar met een maandsalaris van bruto 11.686 euro nog geen jaarsalaris voor de man.