Wat een ritje van een uur moest worden, eindigde in een nacht doorrijden en een ziekenhuisopname. Marie-Claire (62) en Victor (68 ) wilden Kerstmis vieren in het Belgische Vilvoorde, maar strandden in de buurt van het Franse Metz. Dit is hun ongelofelijke verhaal.

Het leek al bij al een doodgewone kerstavond te worden. Marie-Claire en Victor waren van plan om samen met hun hondje Yuki de auto te nemen om in Vilvoorde te gaan eten bij zijn broer. Ze zouden na hun vertrek in Wasseiges in de provincie Luik een uurtje onderweg moeten zijn.

Maar ze komen nooit opdagen in Vilvoorde, nog geen 70 kilometer verderop. Marie-Claire en Victor bellen niet, er is geen teken van leven. Het ergste wordt gevreesd, dus de politie wordt verwittigd. Ook Albert, de beste vriend van het koppel, gaat naar ze op zoek.

Marie-Claire was zich er goed van bewust dat Victor verkeerd aan het rijden was, vertelt ze aan de krant ‘La Meuse’. ,,Hoe verder we reden, hoe moeilijker het werd”, getuigt ze nu ze terug thuis is. ,,Mijn man heeft karakter, weet je. Ik heb hem gezegd dat ik de weg ging vragen, maar dat wilde hij niet en hij reed door.”

In de auto was er namelijk geen gps aanwezig en ze hadden ook geen mobiele telefoon bij zich. Hoe ze precies gereden zijn, weet ze niet, maar ‘La Meuse’ kon de route ongeveer reconstrueren. Deze is te zien op deze kaart.

Er kwam maar geen eind aan de rit, tot Victor gefrustreerd en vermoeid geraakte. ,,We zijn dan gestopt en hij heeft wat geslapen”, vertelt Marie-Claire. ,,Het was koud. Ik had schrik.” Tijdens de rustpauze raakte de man onderkoeld, waardoor hij uiteindelijk in het ziekenhuis van Metz moest blijven.

Toen ze de auto wilden starten, bleek dat ze zonder brandstof zaten. ,,Ik stapte uit en per toeval kwam de politie net langs”, vertelt Marie-Claire. ,,Ik zei tegen mezelf dat we gered waren. We zouden niet sterven.”

Victor werd naar het ziekenhuis overgebracht, maar knapte al snel op. ,,Hij heeft gegeten en heeft het niet meer koud”, vertelt Albert. Hij heeft de auto al opgehaald bij afsleepdienst die intussen ook op de hond paste. “Victor moest huilen aan de telefoon. ‘Laat me niet achter’, zei hij.”

Marie-Claire en hondje Yuki wachten nu vol ongeduld op Victor, maar het verhaal krijgt nog een staartje. ,,Ik wil niet meer dat hij met de auto rijdt”, zegt de vrouw streng tegen ‘La Meuse’. ,,Hij heeft al gezegd dat hij niet meer ‘s nachts wil rijden en ik denk dat we onze gsm weer in gebruik zullen nemen zodat we die altijd bij ons hebben.”

Albert sluit af met een positieve noot. ,,Alles op zijn tijd, maar laten we dit zien als een kerstmirakel. Het had veel erger kunnen aflopen.”