Toen de Albanese journaliste en schrijfster Elvira Dones door de Albanese bergen reisde, vroeg ze de weg aan iemand van wie ze dacht dat het een man was. Een struis persoon die met een muilezel door een dorp wandelde, het geweer op de schouder. Na het verkrijgen van de informatie, fluisterde haar gids: “Dat is één van hen.” Dones had zojuist een aanhangster van een oude Albanese traditie ontmoet. Hierbij leggen vrouwen de eed af dat ze levenslang maagd zullen blijven in ruil voor het recht om te mogen leven als mannen. Er komt geen chirurgische ingreep aan te pas.
Gezworen maagden knippen hun haar kort, dragen slobberige mannenkleding en verdienen de kost met beroepen als herder of vrachtwagenchauffeur of zelfs als politiek leider. En hun omgeving behandelt hen als mannen, ondanks het feit dat men weet dat de gezworen maagden vrouwen zijn. Het idee dat vrouwen afstand moeten doen van liefde en moeten leven als man om hun eigen lot te bepalen, lijkt primitief in moderne ogen. Maar misschien is dit idee juist vooruitstrevend. “Waarom leven als een man?”, vraagt één van de maagden, Lule Ivanaj, “Omdat ik waarde hecht aan mijn vrijheid. Ik denk dat ik mijn tijd vooruit was.” Ivanaj ziet er uit als een mannelijke vijftiger met kort haar, dikke armen en een brede metalen horlogeband om een pols. Er zijn volgens Dones nog maar 30 tot 40 gezworen maagden in Albanië, en misschien nog een paar in de naburige bergen van Kosovo, Servië en Montenegro. In de bergen van Noord Albanië hebben vrouwen altijd erg weinig rechten gehad. Zij mogen niet meedoen aan lokale stemmingen, ze mogen geen land kopen en ze mogen weinig beroepen uitoefenen. Een stel oude wetten die men Kanun noemt, maakt in de regio de dienst uit. De Kanun zegt : “Een vrouw is een zak die gemaakt is om lang mee te gaan.”