De welbekende gil van Tarzan slingerend aan lianen blijft een onbeschermd geluid. Het Europees Merkenbureau heeft, naar nu bekend is geworden, de yell niet erkend als een beschermd merk. De merkregistratie van de yell was aangevraagd door Edgar Rice Burroughs Inc. Dat bedrijf bezit de rechten op de Tarzan-verhalen en verkocht destijds de licentie van de yell aan onder meer Nokia om te gebruiken als ringtone. Dit zal vermoedelijk consequenties hebben voor de rekening die Nokia destijds betaalde aan Edgar Rice Burroughs Inc. Het bedrijf is genoemd naar de bedenker van Tarzan, de schrijver Edgar Rice Burroughs. Bas Kist van het merkenbureau Shield Mark licht toe dat de merkaanvraag niet aan de eisen voldoet die in Europa aan klankmerken worden gesteld. "De yell is aangevraagd in de vorm van een sonogram samen met een beschrijving van de klank in woorden. Volgens de Kamer van Beroep is een dergelijke aanvraag onvoldoende duidelijk. Mensen die het merkenregister raadplegen, kunnen uit een sonogram met toelichting niet goed afleiden om welk merk het gaat." Het muziekstuk Für Elise is destijds wel beschermd door de hoogste Europese rechter. "In deze zaak, die in 2003 diende, heeft de rechter bepaald dat een notenbalk wel voldoende duidelijk is om een muziekstuk of een jingle als klankmerk te beschermen", aldus Kist. Volgens hem kan de conclusie worden getrokken dat in Europa merkregistratie alleen is weggelegd voor muziek en jingles. "Andere niet in een notenbalk weer te geven geluiden kunnen niet als merk beschermd worden. Dat betekent dat bijvoorbeeld het geronk van de Harley Davidson, het Tuut-Tuut van Overtoom en het gebrul van de leeuw van MGM het zonder merkrechten moeten doen", legt Kist uit.