Om koud van te worden.

Doet me een beetje denken aan "The Butterfly Effect"

Brr..

Laatste edit 16-10-2013 13:24

Wat intens triest voor deze ouders. Het is mooi dat de nieren nog leven maar dat lijkt me tocht een schrale troost bij dit immense verdriet dat deze mensen zullen hebben.

Als ouder kun je al beter een kind verliezen van 5 weken dan een van 15 jaar. Het is heel prachtig dat de nieren van een overleden baby ten eerste passen bij een volwassenen en dan ook nog eens door groeien! Heel mooi dat met de dood van de baby het leven van de vrouw van 22 kon worden gered

@Hisoka: Ben je ervaringsdeskundige?

Hoe staat het met de privacy van de betrokkenen?
Als ik in een vergelijkbare situatie zou komen te verkeren zou ik media-aandacht kunnen missen als kiespijn.

@Mamsie: Ik denk dat het verlies van een kind ongeacht de leeftijd van het kind een vreselijk verlies is. Echter, de herinneringen aan een overleden kind van 5 weken zijn beduidend minder dan de herinneringen die je hebt als je kind op 15 jarige leeftijd, of ouder, overlijdt. De herinneringen aan een ouder kind beslaan een veel langere periode en je hebt daarom ook veel meer om aan terug te denken.

Of dat het verlies erger of lichter maakt weet ik niet, wél weet ik dat ook ouders die een kind op zeer jonge leeftijd verliezen daar zeer lang om (kunnen) rouwen, de liefde die je als ouder voor je kind hebt ontwikkelt zich al als het nog in de baarmoeder zit...

Ik heb hier twee fotoalbums van vroegere vakanties, mijn jongste staat daarin op een leeftijd van 4 - 5 jaar. Hoewel hij inmiddels bijna twee jaar geleden overleden is, heb ik nog steeds niet de moed op kunnen brengen om de albums in te kijken Het verdriet om het verlies van een kind is onpeilbaar, ongeacht de leeftijd......

@Emmo,
ik ben het helemaal met je eens, echter wat ik zo zie is de privacy van de ouders niet in het geding, er worden geen namen genoemd

Mooi verhaal voor in de week van de donorcampagne.

"De nieren van de baby waren amper 4 centimeter lang, maar ze zullen nog groeien tot ongeveer driekwart de grootte van een normale nier bij een volwassene."

dwz dat ze een volwassen vrouw kleine babyniertjes geven, en dat deze dan in haar verder groeien?

@allone: Zo begrijp ik het ook Mooi toch?

Toch al heel moedig van die ouders om zo'n beslissing te kunnen nemen. Nu heeft een ander een betere toekomst.

Een deel leeft voort bij een ander, op zich is dat een mooie gedachte voor de ouders, maar het kan misschien ook tegen ze gaan werken. Ik hoop dus dat ze ooit eens over hun gevoelens praten over een aantal jaar zodat ik beter een mening kan vormen over dit idee.

@Hisoka: Of je nou 5 weken moeder/vader bent geweest of 15 jaar....Het gemis is echt even groot. Je mist je kind....Ik snap wel wat je wilt zeggen hoor. Je bedoelt dat je na 15 jaar meer dingen van je kind mist, dat een kind van 5 weken nog niet zo ontegenzeggelijk deel uitgemaakt heeft van je gezin, ik snap écht wat je bedoelt...Maar het is wel een kind van je...
OT: Als mijn kinderen ( God verhoede!) voortijdig komen te overlijden en ik weet dat ze een donorcodicil hebben, dan zal ik de artsen daarop wijzen. En dan zal ik er troost uit putten dat door de dood van mijn zoon iemand anders leven gered wordt. Mijn zoon leeft dan voort en dat vind ik wel een prachtige gedachte!

Idd, een kind verliezen lijkt mij het ergste wat je kunt overkomen. En dan maakt het niet uit of het nog een prille baby is of al een volwassen kind, het gemis is er en zal altijd blijven.

Ik vind het heel moedig van de ouders dat ze dit hebben gedaan.

respect voor alle gevallen donoren, 1 minuut stilte aub