SamuiAxe: mijn laatste werkgever (ik zeg bewust geen 'baas' want dat was hij absoluut niet) heeft mij dit ook geflikt, met als gevolg dat ik een gierende burnout en depressie ingeschoten ben. Ik had toen ik er pas werkte veel overuren gedraaid, omdat 'er projecten per sé af moesten', toen ik die na twee maanden declareerde werd er doodleuk gezegd dat dat bij mijn functie hoorde. Was nooit verteld, dus toen hebben we afgesproken dat de helft van die uren aan het eind van het jaar verrekend zouden worden (ja, ik heb toen dus 'vrijwillig' de helft van de overuren laten zitten voor de harmonie). Daarna ook stuk minder overuren gemaakt.
Aan het eind van het jaar bleek dat mijn functie overbodig was, dus mijn contract werd niet verlengd. Zoals ZWART OP WIT was afgesproken, declareerde ik de overuren van januari en februari. Wie schetst mijn verbazing over wat volgde (Niemand? Zal ik het zelf maar weer moeten doen - Fons Janssen)?
Ik was in die tijd ook vrij veel ziek geweest - Mexicaanse griep met daarnaast veel clusterhoofdpijnaanvallen, maar wél iedere keer naar de zaak gegaan en als dat niet ging zoveel mogelijk vanuit huis gewerkt. Tóch kreeg ik een mail van die werkgever dat ik ziek geweest was, en dat daarom ik niet 30 overuren van hem uitbetaald kreeg, maar dat hij 40 uur van mij eiste. Toen ik in eerste instantie ziek werd vroeg ik om een Arbo-arts, hadden we niet. Toen ik na dat mailtje instortte en me ziek meldde, moest ik me binnen een dag bij een Arbo-arts melden. Tóen kon het dus ineens wel
Die arts concludeerde dat ik zwaar overspannen was en écht mijn normale werk niet meer kon doen. Wél zou ik nog simpel werk als bijvoorbeeld inpakken of zo kunnen doen. Aangezien we websites bouwden (o.a. Keukenconcurrent en Sanidirect), viel er dus niet veel in te pakken.
De dag vóór Kerst kreeg ik een oproep dat ik op kantoor moest komen om te werken, maar dan wél buiten de afgesproken werktijden. Ik mocht kerstpakketten inpakken, voor klanten en voor alle overige medewerkers van het bedrijf. Drie maal raden voor wie er géén kerstpakket bij zat...
En tot overmaat van ramp heeft die ..... geprobeerd om via de rechter mijn salaris in te laten houden van de laatste maand (dus nog los van de ziekteweturen die ik hem moest terugbetalen) wegens werkweigering; immers: ik kon wél die dag gewoon inpakken, en ik had dus de overige dagen werk geweigerd volgens hem.
Dat ik al een maand trillend en bevend en jankend in een hoekje weggekropen zat deed er blijkbaar niet toe.
Gelukkig had ik een goede rechtsbijstandsverzekering die me heel goed vertegenwoordigd heeft, en heb ik de zaak geschikt. Ik heb mijn salaris wel gekregen, en ik heb daarnaast een vergoeding gevraagd en gekregen van €666,- (vond ik persoonlijk wel een leuk ironisch tintje - het getal klopt wel bij die werkgever, en hij ziet toch dat verband niet).
Maar werkgevers hebben vaak een plaat voor hun hoofd en hebben totaal niet in de gaten wat zo'n tegenclaim kan doen. Zéker niet wanneer de oorspronkelijke claim volkomen terecht en legitiem is, en de tegenclaim volslagen kul en alleen bedoeld om 'terug te pakken'
Sorry als dit een langer stuk geworden is en wat als een 'rant' klinkt, maar dit raakt me gewoon weer heel diep, en ik heb het blijkbaar dus nog niet zo goed verwerkt als ik gedacht en gehoopt had.